Dat was al op 3 december.
En jawel hoor, een poosje later kreeg ik een brief met de vriendelijke vraag of ik maar even 45 euro wilde betalen aan de republique française.
Wie, ik? Ja ik, want de auto staat op mijn naan en de overheid gaat er heel gemakzuchtig van uit dat ik dus in overtreding was. En ik doe zoiets onverantwoordelijks toch nooit?
Nu is 45 euro niet heel veel geld voor een bekeuring dus heb ik het direct overgemaakt, want als je langer wacht wordt het nog weer duurder. En dat wil je ook weer niet.
En nu, eind februari komt er nog weer een aankondiging dat ik ook nog een hele punt van mijn permis de conduire ben kwijtgeraakt. Ook dat nog, ik kan wel janken!
Het scheelt wel dat, als je een half jaar netjes rijdt zonder een bekeuring op te lopen, die punt vanzelf weer terug geboekt wordt. En ik heb er nog 11 over, dus het kan wat lijden.
Die 45 euro wordt daarentegen niet teruggeboekt, trouwens.
Het was de eerste bekeuring in die 15 jaar dat ze elke donderdagavond naar dat koor jakkert, dus eigenlijk valt het ook nog wel een beetje mee.
De hele schade is niet zo erg groot en ik zal het gebeuren maar weer met de mantel der liefde bedekken.
