Op deze redelijk mooie zondagmorgen maak ik mijn gebruikelijke rondje. Ik loop langs de vuurplaats en zie het enorme vuur van gisteravond nog zachtjes na smeulen. Een enkel vlammetje probeert nog een stukje overgebleven hout te verteren.
Dat wordt deze keer geen spijkers op laag water zoeken voor de boer, maar wel spijkers op de prairie. Er zijn tientallen palletten verbrand, die natuurlijk vol met spijkers zitten. En spijkers en koeien gaan niet samen. Er zijn risico's voor de hoeven en voor de magen.
Daarna loop ik dwars door de weilanden naar het slootje onder in het dal. Daar is goed te zien welke waterstromen vrijdagavond zich een weg naar beneden gebaand hebben.
Onder aan de helling ligt een zee van drijfzand dat weggespoeld is van de hogere gronden en die zich uitstrekt over een veld met jonge zonnebloempjes.
De enige die daar lol van beleeft is Anka, die dolgelukkig is als ze met een rotgang enkele rondjes door die modder kan maken. Dat spettert zo lekker onder de poten.
Die moet straks dus weer met de tuinslang schoongespoten worden.
