Twee keer per jaar moet het gebeuren, in het voorjaar een keer en nog een keer in het najaar: het maaien van de wallekant. Waar ik nu mee bezig ben is de voorjaarsbeurt, maar dat had iedereen zelf ook wel kunnen bedenken.
Het was altijd weer een hele klus, maar dankzij mijn nieuwe elektrische maaier is het nu een fluitje van een cent. Dat ding is zo krachtig dat hij makkelijk door het langste gras en de dikste onkruiden heen snijdt.
Je moet wel stevig in de laarzen staan en niet te veel misstappen plegen, want de afgrond is dicht bij.
Maar je wordt er wel heel erg moe van, zo moe zelfs dat ik zo nu en dan even moet rusten van de gedane arbeid.
Een mooie gelegenheid om één van de Fifike's klaar te maken als kadootje voor vriendje Casper. Dat moet snel gebeuren want zijn oma vertrekt morgen al weer naar Nederland.
