Ook vandaag was er weer eens een heldenrol voor mij weggelegd.
Tijdens mijn rondje met het hondje zag ik in een weiland een bijen-hok-kist-kast die door de harde wind op z'n kop was komen te liggen. Enkele overlevende bijen zoemden, wanhopig om hulp schreeuwend, tegen de gazen bodem aan.
De eerste gedachte die bij me op komt is dan:
die arme bijen hebben hulp nodig van een dapper iemand.
Dan volgt:
ja, ik kijk wel link uit, die beestjes kunnen steken als het rappert
En dan komt eindelijk de derde bijenlevensreddende gedachte:
ik steek de handen uit de mouwen en zet die kast weer veilig recht op.
En zo geschiedde.
Gelukkig was het niet al te warm zodat de bijen, ook die uit de andere kasten, nog niet veel zin in steken hadden.
Wel klonk een mager applaus op.
Zo heb ik mijn dagelijkse goede daad ook weer verricht.
