franse zaken: Voorjaar.

Wat een verschil met vorig jaar, toen bloeiden de kersenbomen ook wel een beetje maar waren er in geen velden of wegen insecten te bekennen wegens het slechte weer. Nu zoemen ze oorverdovend in de bomen en doen hun best om ieder bloempje te bestuiven.

Dat belooft weer een goede oogst te worden.

En bij dit mooie weer moesten we er natuurlijk ook weer even op uit. Gewoon even een klein rondje door de Aude met zijn eenzame weggetjes door de woeste natuur en richting toeristische kust. Nu valt dat in maart nog wel wat mee, natuurlijk.

Goed en wel op weg zijnde roken we een enorme dieselstank de cabine binnenstromen. Voor alle zekerheid heb ik even onder de motorkap gekeken, en jawel hoor, een stroom van dieselolie kwam uit het oliefilter lekken. Nait te best!

Gelukkig waren we in Mazeres net een garage voorbij gekomen en daar waren ze bereid om even te kijken en te repareren. De monteur die ons hielp was, bijzonder genoeg, een mede Esplasser die ik niet zo gauw had herkend in zijn smerige overall en olievlekken in het gezicht.

En indien ik geen rekening hoefde te hebben (nee) en contant betaalde (ja) kostte die ingreep mij niet meer dan 20 euro. Ik weet niet waarom!

De eerste overnachting was bij een wijnboer in het dorpje Tuchan, alwaar ik zoals gewoonlijk een paar flesjes wijn gekocht heb.

Voor de aardigheid deze keer eens een fles van de duurste wijn die ze in de aanbieding hadden. Gewoon om te weten of dat aan mij besteed zou zijn. Nee dus, ik vond hem niet eens zo lekker. De volgende keer maar weer naar de Lidll.

De tweede overnachting was gepland aan de kust bij Narbonne plage. Daar wisten we een mooie camperplaats pal aan het strand. Maar die was opgeheven zonder het ons te vertellen.

In Gruissan plage is ook zo'n plek waar we dus daarna naar toe reden. Daar aangekomen zocht ik gezagsgetrouw de beheerder om ons aan te melden. Een donkergekleurde medemens, heel vroeger ook wel neger genoemd, kwam op ons af en vertelde desgevraagd dat we welkom waren en dat het helemaal gratis was. Mooi, op een bord stond aangegeven dat het 13 euro zou gaan kosten. Dus dat viel weer mee.

Goed en wel geïnstalleerd kwam hij weer vrolijk lachend op ons af om te vragen of we het naar de zin hadden. En oh ja, de overnachting zou 50 euro kosten en zijn vader, die de echte beheerder was, zou zo komen met een betaalbewijs.

Werkelijk 50 euro? Is dat niet een beetje veel? Nee hoor, dat was het normale tarief!

Deze iets oudere grijze buitenlander was in zijn ogen vermoedelijk een makkelijke prooi om te belazeren. Als hij 10 euro had gevraagd was ik er wellicht ingetrapt, maar dit was te veel. We hebben het vervolg maar niet afgewacht en zijn vertrokken naar de nieuwe overnachtingsplek bij Narbonne plage, welke ik inmiddels op internet gevonden had.

We hadden geluk met het mooi strandweer.

De zondag werd gebruikt om weer eens naar het dorpje Minerve te gaan, een prachtig gelegen dorpje aan een diepe kloof met een rivier die bijna droog stond. Een mooi gebied om rond te wandelen.

Toen we even later daar vertrokken om op huis aan te gaan had ik de domme pech dat ik op een erg smalle weg niet ver genoeg aan de kant ging en met mijn buitenspiegel de spiegel van een tegenligger raakte. Nu gebeurt dat wel eens vaker en dan zet iedereen even de buitenspiegel weer goed en gaat zijns weegs. Dat deed ik nu ook, maar dat was niet naar de zin van die andere bestuurder. Die keerde zijn auto en kwam ons al toeterend achterna. Schandalig dat ik zomaar was doorgereden terwijl ik zijn gloednieuwe busje beschadigd had. Hij liet me de schade zien, en werkelijk toen ik heel goed keek zag ik een veegje van het rubber op de zijkant van zijn auto. Een doekje en een beetje was en alles wordt weer zo als het was, was mijn mening.

Maar nee, daar ging hij niet mee accoord, er moest en er zou een schade formulier in gevuld worden.

Vooruit dan maar, de verzekering betaalt en het heeft geen gevolgen voor mijn premie.

Maar verder kunnen we terug zien op een mooi rondritje.