Het is een foto van een zielig kuiken, erg zielig mag ik wel zeggen.
Wat is het geval?
Ik was al een poosje een kip kwijt en vermoedde al dat die ergens eieren verstopt had om uit te broeden. En ja hoor, toen we uit Nederland terug kwamen zag ik een dag later die kip lopen met vier net uit het ei gekomen kuikentjes. Leuk toch?
Ik draai me even om voor een of ander klusje en toen ik weer keek zag ik er nog maar twee. Wel zag ik nog net een kuiken in de bek van Anka verdwijnen. Zo zal die andere dan ook wel verdwenen zijn. Ik heb wel even een stevig foei-gesprek met die rothond gevoerd.
Die twee overgebleven kuikens hebben nog een dag of wat samen rondgedarteld, tot ik op een kwade morgen er weer eentje kwijt was die ik verdronken terug vond in de waterbak. Toen was er nog maar één.
Weer een paar dagen later zag ik de moederkip nergens lopen en na enig zoeken vond ik die koud en stijf onder de heg liggen. Vermoedelijk vermoord door een havik of iets dergelijks.
Zo moet nu een eenzaam zielig kuikentje zich staande houden tussen al die grote tantes en een vader die hem/haar niet wil erkennen. Het is nu maar te hopen dat het een hennetje is zodat haar nog een lang en vruchtbaar leven mag zijn beschoren.
Na al deze ellende.
