Jaloers op de buren. Dat ben ik niet zo heel gauw, dat ben ik zelfs nog nooit eerder geweest. Niet op hun mooiere auto, niet op hun hogere salaris, niet op hun grotere huis.
Nee, daar heb ik nooit last van gehad.
Maar nu, sinds wij hier wonen, ben ik elke winter jaloers op de buren.
Zoals vandaag ook weer. Wij zitten gezellig en tevreden voor ons huis lekker in het zonnetje koffie te drinken tot om kwart voor vier de zon verdwijnt achter de hangaar en even later ook achter de heuvel. En dan is het gebeurd, dan wordt het koud en moeten we naar binnen.
En dan ga ik om een uur of vijf weer naar buiten om de beesten te verzorgen en dan zie ik dat het huis van de buren, dat op een zuidhelling staat, nog volop in het zonnetje staat. En dat is balen.
’s Zomers is dat niet erg, dan zijn we om vijf uur blij dat we schaduw krijgen en de grootste hitte voorbij is.
