Vegetarisch.

Nee dat zijn we nog niet voorlopig.
Eerst moet het vriesvak leeg zijn en dat duurt nog even. En dan zien we wel weer verder.

Deze week kwam de zoon van een Esplasser aan de deur. Die man is slachter en heeft voor zijn plezier en als bijverdienste enkele koeien en zodoende ook kalveren.

Die kalveren wil hij slachten en het vlees verkopen aan iedereen die daar belangstelling voor heeft. Zo vroeg hij ook aan ons of we enkele kilo’s wilden kopen. Volgens hem zou het prima vlees zijn, van vreemde smetten vrij. Dus goed eetbaar.

En dat hebben we maar gedaan, mede om de economie draaiende te houden. Dus het vriesvak zit boordevol en wij kunnen even vooruit.

Filou de tweede.

Eindelijk hebben we een vervanger gevonden voor onze helaas te vroeg overleden Filou I.
Het heeft even geduurd want we waren van mening dat we niet te hard moesten gaan zoeken. Een nieuwe hond moest ons bij wijze van spreken in de schoot geworpen worden.

En dat is gebeurd met dit beestje. Peet liet op zijn site een foto zien van jonge hondjes die geboren waren bij een goede kennis van hem. Wie belangstelling had kon zich bij hem melden. En dat hebben we gedaan.

We zijn gaan kijken en hebben het volgens ons meest geschiktste exemplaar uitgezocht. Een teefje dat hopelijk niet al te groot wordt. Zij moet natuurlijk royaal in de camper passen.
Maar wie zal het zeggen wat het wordt, zijn moeder is een belgische herder en de vader stamt af van een duitse herder en een border collie. Dus het zal nog moeten blijken.

Ze zijn nog maar 3 weken oud dus we wachten nog een maand voor we haar ophalen.
Zo hebben we even tijd om weer aan het idee te wennen.

Saint-Jean.

Ik weet eigenlijk niet wat Johannes de doper er mee te maken heeft. Het zal zijn omdat zijn heilige naam bij 24 juni genoemd wordt. Zo omstreeks de langste dagen.

Maar hoe dan ook, Esplas had zaterdagavond zijn jaarlijkse “feu de la saint-jean” een traditie sinds 2 jaar. En wij waren daarbij.

Uiteraard hoort daar om te beginnen een aperitief bij en niet te vergeten een grillade, worstjes met stokbrood, de onvermijdelijke kaas en na afloop zelfs een ijsje. Altijd lekker. En dat allemaal voor de geringe som van 5 euro per persoon. Waar doen ze het van!

Dit jaar ook nog, om de tijd te doden tot het donker werd, een demonstratie occitaanse dans (niet veel anders als de Aaltense klepperklumkes) en een mooie mevrouw die een spetterende flamenco danste.

Daarna werd het grote vuur ontstoken waar we vanwege de helse hitte allemaal op eerbiedige afstand naar stonden te kijken. De vaste groep plaatselijke zangers zorgde voor wat afleiding. Luister maar naar mijn simpele opnames.


filmpje esplas 1

filmpje esplas 2

Eindelijk.

We hebben er lang op moeten wachten dit jaar. Maar nu is het dan eindelijk zomer.
Het is nu in één keer zo warm dat we onze zomerplek weer hebben ingericht. En dat betekent dat de tent weer opgezet is op het grasveldje onder de eikenbomen.
Daar heb je de meeste schaduw en daar vang je tenminste nog een zuchtje wind.

Je ziet wel, we zijn op alle weersomstandigheden voorbereid.

psalm 62

En om nog een paar liedjes te horen:

Simiadech

My lord what a morning.

Noors visserslied

Snufje cultuur.

Dat is goed voor een mens, dus ook voor mij. Meestal laat ik Diny alleen gaan als er ergens weer eens een concert is. Dan moet ze ’s avonds laat weer alleen in het donker naar huis. Maar daar draait ze haar hand niet voor om.

Maar het laatste kooroptreden van dit seizoen in de tempel van Carla Bayle wilde ik toch wel even meemaken. Dat is niet zo heel ver hier vandaan en het was mooi weer dus kon ik wel ergens lekker in de zon gaan zitten wachten tot het spektakel zou beginnen. Want Diny moest natuurlijk eerst nog weer repeteren.

Om 9 uur was ik present maar de dirigent stond nog rustig buiten te kletsen, hij had geen haast.Maar toch werd er een keer begonnen en wel met het optreden van een koor uit Carla Bayle.

Ik vond het natuurlijk erg mooi maar ook wel een beetje lang, er kwam voor mijn gevoel geen eind aan. Maar ik ben geen eerlijk criticus, ik vind het al gauw te lang duren.
Een hoogtepunt was de in het Nederlands gezongen bestseller “tulpen uit Amsterdam”. Wat een verrassing.

Daarna was le chorale Chanterive, het koor van Diny aan de beurt. Zij zongen mooie, snelle en vooral korte liedjes, een genot om naar te luisteren.
Ik zal later nog een paar liedjes op de site zetten, dan kunnen jullie het zelf horen.

Na afloop was er de traditionele “pot d’amitié” , een gezellige gezamenlijke borrel op de goede afloop. De grote hoeveelheden verschillende hapjes die er dan ook vanzelfsprekend bij horen waren echt verrukkelijk.

En dan rij je na afloop in het donker weer naar huis en het enige wat je dan onderweg tegen komt zijn 3 hazen, 1 konijn en 1 egel. Nee, last van files heb je hier niet om die tijd.

Leven van het land.

In deze tijd van voedselschandalen, overvloedig gebruik gewasbeschermingsmiddelen ofwel gifspuiten en kunstmest en ook het toedienen van groeihormonen en antibiotica aan de slachtdieren in de bio-industrie, zijn we wel verplicht om zelf te zorgen voor ons eigen gezonde en lekkere eten.

Vandaag heb ik mijn laatste haantjes geslacht en heeft Diny haar eerste courgette geoogst.
Dat wordt smullen de komende dagen. Courgettesoep met gebraden haantjes, heerlijk.
Puur natuur.

Maar dit houdt natuurlijk wel in dat ik snel moet zorgen dat we weer de nodige eieren laten uitbroeden. Ook in de toekomst moeten we eten.

Weer.

16 juni 2010, 7 uur ’s avonds, zuid-frankrijk.
Wat klopt er niet bij die foto hierboven?

Maar het is waar, het is koud en nat buiten en het onweert ook nog. En binnen is het gelukkig alleen maar koud. Dus, als het weer zich niet schaamt dan doen wij dat ook niet en we ontsteken doodgewoon de vlam in de kachel. En jawel hoor, ik trek ook nog wel een warme trui aan.

Nu komen wij hier nog weer goed weg met dat beetje regen dat hier valt. In het zuid oosten van het land, bij de beroemde cote d’azur, gaan de weergoden er nog veel erger te keer. Straten die in rivieren zijn veranderd auto's die wegdrijven en verscheidene mensen die in het snel stijgende water zijn verdronken.
Dat is andere koek.

Maar ik blijf volhouden dat we hier om deze tijd van het jaar veel beter weer verdiend hebben.

Kool.

De vorige keer liet ik het resultaat zien: alle kolen in de pot.
Maar daar ging natuurlijk wel het een en ander aan vooraf.

Hierboven dus Diny in volle aktie.

DMM.

Eén van de voordelen van een groentetuin is dat je dan verse groenten ter beschikking hebt. Eén van de nadelen is dan weer dat je altijd te veel hebt, hoe zuinig je ook zaait.

Neem nu die witte kolen, het zijn er maar 6. Eén kun je wel tijdens een paar maaltijden opeten. Maar hoe bewaar je die andere 5?

Daar heeft Diny natuurlijk wat op gevonden. Zij wil er zuurkool van maken, net als vroeger onze voorouders dat gedaan hebben. Zo kun je het lang bewaren.
Een recept is snel gevonden op internet, zo moeilijk is dat niet.

Maar hoe kom je nu aan een geschikte pot met het noodzakelijke waterslot?
Ook dat viel weer mee, ik was laatst even bij Ena waar ik dat probleem op tafel legde en het eerste wat ze zei was: “oh, dat kun je van mij wel lenen”.
Erg aardig en probleem opgelost.

En zodoende was Diny druk met het inmaken van zuurkool.
Ik (en zij ook) ben benieuwd wat dat wordt. We zullen het zien over een week of zes.

Verkiezingen.

Waren jullie tevreden met de uitslag? Of juist heel erg teleurgesteld zoals wij?
Onze geliefde partij heeft het niet gered. Dat kon ook eigenlijk niet want het was veel te kort dag. De partij was net opgericht en toen liet die akelige Bos meteen het kabinet vallen. Een vuile streek!

Enfin, niemand kan het beter verwoorden als de lijsttrekker zelf. Lees maar.

Lieve meestemmers en sympathisanten,

Misschien zijn jullie net als wij een beetje teleurgesteld naar bed gegaan en opgestaan.
Wat zou het geweldig geweest zijn om een Kamerzetel te behalen. En dát binnen 3 maanden tijd, vanaf het moment dat het kabinet viel eind februari tot de verkiezingen op 9 juni.

Bestuur en leden hebben eind april besloten om mee te gaan doen met de verkiezingen. We wisten dat het zeer kort dag was maar we zagen het als een manier om ons neer te zetten en ons bekend te maken met wel degelijk een serieuze kans. Dat is gelukt! Er hebben door het gehele land zo’n 20.000 mensen op ons gestemd, uit volle overtuiging. Overal hebben we stemmen gehaald. Ook in verhouding tot de andere nieuwe partijen hebben wij het uitstekend gedaan.

Het is een enorme prestatie om dat als nieuwe partij neer te zetten: in zo’n kort tijdsbestek met weliswaar een groot en zeer enthousiast team maar met een beperkt budget en met de economie als overwoekerend verkiezingsthema. Wij hebben daarnaast ook sterk de indruk dat veel, heel veel mensen uiteindelijk toch strategisch hebben gestemd. Daar hebben vermoedelijk meer partijen last van gehad.

Gisteravond zijn we in Den Haag en Groningen bij elkaar geweest. En ondanks de teleurstelling waren we erg trots op elkaar en onze stemmers. De sfeer was warm en vreugdevol. De intense en positieve samenwerking tussen ons allemaal gaf een diepe verbondenheid. Wij voelen ons rijper en krachtiger. De basis is gelegd en we hebben met zijn allen Mens en Spirit op de kaart gezet. Daarbij wordt het deze keer een merkwaardige formatie en wellicht staan we over een jaar alweer in het stemhokje. Wij bouwen dus door en gaan verder met politiek vanuit het hart.

Met warme groet en zeer hartelijke dank aan alle teams, leden, sympathisanten en stemmers!

Lea Manders

Esplas.

Over geld genoeg gesproken. Ik geloof werkelijk dat onze gemeentelijke bijdrage veel te hoog is. “Ze” doen er maar gekke dingen mee.

Moet je dit nu eens zien.
In het “centrum” van Esplas, bij het kruispunt is een imposant iets neergezet. Wat het is en waarom? Geen idee.

Vermoedelijk is er iemand op het idee gekomen dat er op die plek nog altijd de oude dorpswaterput verscholen lag en dat die weer in oude glorie hersteld moest worden.
Een muur, een bankje, een paar bloembakken, een waterkraan en de in namaak oude stijl opgemetselde put. De bijbehorende verlichting ontbreekt nog.

Ik weet nog niet of ik het mooi vind, in elk geval lijkt het mij volkomen overbodig.

Maar mij wordt niks gevraagd.

Groot onderhoud.

Blijkbaar heeft onze kleine commune geld genoeg.

Het kan natuurlijk ook zijn dat er extra geld is uitgetrokken om de crisis te bestrijden. Alle beetjes helpen natuurlijk.

Een derde mogelijkheid is dat de weg gewoon aan onderhoud toe was.

Hoe het ook zij, de weg langs ons huis is er mooi van opgeknapt. Een laagje asfalt en een dun laagje grint en hij lijkt weer als nieuw.
Maar het bijzondere is dat dit alleen maar is gedaan op het stukje weg dat door ons grondgebied loopt.
Misschien zijn wij er niet zuinig genoeg op geweest.

Kadootje.

Soms doe je wel eens wat op tijdens de reizen met de camper.
Deze keer was dat bij studiebegeleidster, viltkunstenares en ook nog allerliefste nicht Jolanda.

Als studiebegeleidster kon ze helaas niet veel voor mij betekenen, maar haar vilt-werkstukjes vind ik erg mooi. En dus had ze me een poos geleden al één van haar beroemde vilt-kunststukken beloofd en nu was het dan zo ver.

Het is er één uit een serie met hetzelfde onderwerp en ook erg mooi met zijn warme kleuren. Het kunstwerkje heeft dan ook inmiddels een mooi plekje bij ons aan de muur.

DMM.

Nu het weer wat warmer wordt krijgt ook DMM meer gestalte. Eindelijk is het warm genoeg voor de plantjes om te kiemen en te groeien.
We beginnen altijd weer veel te vroeg. Ook hier moet je eigenlijk de maand mei afwachten.

Maar nu schiet alles de grond uit en de lucht in. Diny heeft een stuk of 20 tomaten plantjes verpoot, dus als het een beetje wil hebben we deze zomer volop lekkere sappige tomaten om te oogsten.

Kersentijd.

Heel lang geleden toen we dit huis net gekocht hadden stond er in het weiland een kersenboom met heel veel lekkere kersen. Na het eten klommen we even in de boom om ons dessert te plukken. Man, man, wat was dat lekker.

Maar in dat weiland liepen toen 2 ezels.
En ezels eten van alles, ook kersenbomen. Dus het jaar daarop hadden we jammer genoeg geen kersen meer.

Enkele jaren geleden vond ik dat er weer een kersenboom gepland moest worden en dat is ook gebeurd.
En zie hier het resultaat. Het heeft een paar jaar gekost voordat dit boompje vrucht droeg, maar nu hebben we ook wat.

Heerlijk.

En wonder boven wonder, geen vogel die er van mee geniet.