Zolang Marcel en Sylvie hier zijn nemen wij het er ook een beetje van. En dus wordt er niet echt hard gewerkt, zelfs niet door mij.
Ook ons levensritme veranderd door de aanwezigheid van de Française en de importfransoos.
Het eten bijvoorbeeld, is toch wel iets uitgebreider dan we gewoonlijk doen. We ontdekken, voor zover we dat niet al wisten, dat Marcel een prima kok is, een topchef gelijk.
Zo kan ik meteen weer een paar van mijn spoorloos verdwenen pondjes er bij eten.
Zelfs de avondbroodmaaltijd die we, eigenlijk tegen hun zin, in ere houden wordt versierd met lekkere dingen en vooral ook overgoten met een lekkere wijn.
Tegen hun zin want eigenlijk vinden zij dat er best 2 keer warm gegeten kan worden.
Dat is nu leven als god in Frankrijk.
