Weer zondag.

En dus traditiegetrouw weer een wandeling. Vandaag zelfs 2, één keer alleen met Anka dwars door de velden en ’s middags nog een keer met natuurlijk weer Anka, maar nu ging Diny ook mee. En deze keer liepen we wat makkelijker over begaande wegen.

En dat is ook veiliger, want vanmorgen kreeg Anka nog een oplawaaier van een schrikdraad. Ze liep natuurlijk voor me uit en daar had ik dan weer geluk mee want anders had ik die schok gehad. En als ik moet kiezen………

Maar daar staat dan weer tegenover dat ze zich mooi kon vermaken in een waterplasje. Dat vond ze prachtig.

En thuisgekomen hebben we bij gebrek aan geiten nog even wat oud brood aan de paarden en de ezels gevoerd. En ook bij die beesten gaat de liefde door de maag. En dan vooral die ezels, die bleven altijd op een veilige afstand van 2 meter staan als ik in het weiland kom.

Nu wilden ze graag meedelen in de wonderbaarlijke spijziging.
Want 5 grote dieren voeren met één snee brood is toch een kunststuk op zich. En dan staat er ook nog één te hopen dat er wat op de grond valt.