Het is gelukt, we hebben tot en met de laatste dag van september buiten kunnen zitten tot 12 uur ’s nachts. Wie dat wilde natuurlijk, we hoefden niet persé op dat tijdstip te wachten alvorens te gaan slapen.
En het lijkt er op dat het in oktober onverminderd doorgaat met het warme weer.
Het kan ons niet lang genoeg doorzetten.
Op de foto zie je een tot op het bot beledigde hond.
Ik vond om een goede reden (ze lag steeds voor de deur hopeloos in de weg) dat zij maar eens even in haar mand moest gaan liggen. Ze weigerde dat ronduit en liep alle kanten op, behalve richting mand.
Uiteindelijk na enige stevige aandrang mijnerzijds ging ze, al mopperend en zuchtend, chagrijnig liggen waar ze hoorde. Ze heeft me een uur lang niet meer aangekeken.
En nu gaan we zitten wachten tot straks eindelijk de restaurants open gaan om alvast een voorschot te nemen op de 65 verjaardag van Diny, morgen.
We hebben er al één uitgezocht.
