Vandaag mocht ik, net als een echte loodgieter, proberen om de waterleiding in een heel groot en oud Frans landhuis af te sluiten en af te tappen.
En dat is mij niet gelukt.
De vrouw des huizes liep al dagen en nachten lang met een elektrische haardroger door het huis om de leidingen en kranen voor bevriezen te behoeden. En daar was ze zo zat van dat ze, ten einde raad, mij te hulp heeft geroepen.
Maar ja, die waterleidingloop is zo’n warboel dat maar op één punt af te sluiten is: bij de hoofdkraan. En dat is nou net niet de bedoeling. Daar kan ik in het voorjaar nog een hoop werk aan hebben om zoveel afsluit en aftappunten te maken dat er fatsoenlijk delen apart kunnen worden afgesloten.
Het was tevens de laatste tocht met het Peugeotje, en het was een moeizame reis. Halverwege de lange helling naar dat huis was het over en uit. Het pad was nog zo glad dat ik niet meer verder kon. Daar moest ik hem voorzichtig keren en achterlaten.
Naar beneden lukt natuurlijk altijd, hoewel dat ook erg oppassen was. Even de rem aanraken en je komt aan het glijden.
Terwijl ik die auto ’s middags schadevrij in moest leveren bij de garage, in ruil voor een mooie rode Renault Twingo.
Gelukkig hebben “ze” dooi beloofd, dat is voor alles en iedereen beter.
