En dus weer eens een keer jarig. Het blijft maar doorgaan, elk jaar maar weer opnieuw, wie weet hoe lang nog. We zouden het samen gaan vieren met een voedzame hap eten ergens in de omgeving, maar Diny is zo verkouden dat we dat maar uitgesteld hebben.
Dus zijn we maar thuis gebleven om alle visite te ontvangen. Het bleef deze keer echter beperkt tot enkele koolmeesjes die kwamen snoepen uit de vogelvoerbak.
Heb ik toch nog wat getrakteerd.
