Na een dag ijverig knutselen hangt het hek waar hij hangen moet. Er moeten nog een paar puntjes op een paar ietjes gezet worden, maar toch zeg ik nu al dat het klaar is.
Ik kreeg nog wel een verwijt dat ik als geboren achterhoeker gekozen had voor een Engels landhek. Hoe kon ik dat nu doen!
Maar wat is een naam: ik zag op internet dat ik het net zo goed een Noord Hollands weidehek had kunnen noemen. En dat is dan al weer een stuk dichter bij huis.
Maar het is wel zo dat er hier vermoedelijk geen tweede exemplaar van is te vinden. Als de Fransen hier het ook mooi vinden neem ik het in productie als Esplasser landhek.
Dat klinkt ook goed.
