Maar waarover moet je schrijven als er weinig tot niets te beleven valt in deze donkere dagen na nieuwjaar.
Er valt natuurlijk genoeg te zeggen over de toestand in de huidige wereld, maar dat doen al vele anderen en mijn mening zal daar niet veel aan toevoegen. En daar is dit blog ook niet voor. Ook moet ik toegeven dat we hier in het, voor veel lezers, verre zuiden nog weinig last hebben van welk probleem dan ook.
En verder: ik heb deze week buitenshuis enkele woorden gewisseld met de cassiere van de supermarkt. Daarnaast heb ik enkele voorbij rijdende buurmannen gezwaaid en één enkele langsjoggende buurvrouw verteld dat Anke echt niet gevaarlijk is voor hardlopers. Ook al doet ze wel alsof.
Oh ja, ook de meteropneemster van het elektriciteitsbedrijf kwam langs.
Ja, het was een afwisselende week.
Nu schrijf ik natuurlijk alleen over mij zelf, Diny vliegt van hot naar her voor haar koortjes en franse les. Die vermaakt zich ook goed.
Ja, wat blijft er dan nog over om op te schrijven? Dat ik natuurlijk wel weer een nieuw houthakprojectje onder handen heb genomen. Eerst maar eens zien of het wat kan worden, anders hoor je mij ook hier niet meer over.
