zondag 17 januari 2016

Stinkverhaal.

Het is geweldig mooi weer, dat was de laatste dagen wel eens anders. De lucht is blauw, de zon schijnt en de sneeuw ver weg op de bergen is oogverblindend mooi.
Dus kan het zondagmorgenrondje met het hondje gewoon doorgaan.

Wanneer we de kippenhokken van de buren passeren kan Anka het niet laten overal rond te snuffelen. Man, man, man, wat ruikt het daar lekker. Volgens haar dan.

Op die plek staan een paar tonnen waarin de buurman zijn overtollige dooie kippen in braadt. Nou ja, braden, het is gewoon verbranden. Het is een echt kippencrematorium! Dooie kippen er in, stookolie er over, lucifer er bij en branden maar. Eerder legde hij die kippen op een hoopje in de natuur voor de vossen en de vogelen des velds, maar die konden de hoeveelheid niet aan. Dus nu maar zo.

Regelmatig ruik ik, als ik buiten kom, de stank van verbrande kip. Dat is niet echt lekker, dat is smerig. Maar ja, dat is één van de nadelen van het wonen "dans la campagne" met haar zuivere lucht.

Het is niet het leukste verhaal voor zo'n mooie zondag, maar ik moet het toch ergens kwijt!