donderdag 22 september 2016

Toch wel zielig.




Ik vroeg laatst in uiterste wanhoop om een scherpschutter tegen de wilde konijnen. Ik kan nu zeggen: het hoeft niet meer, Anka regelt het wel. Tenminste als ze zo door gaat.

Ik keek vanmorgen met een schuin oog in haar hondenhok en zag een pluizig iets liggen. En dat is vreemd want dat had ik er niet in gelegd, sterker nog: ik heb haar nog nooit knuffelbeestjes gegeven.
Bij nadere beschouwing bleken er twee heel jonge, heel dode en dus niet meer erg wilde konijntjes te liggen. Netjes neer gevlijd en niet aangevreten. Wat ze er mee voor had mag den duivel weten.
Ik heb ze netjes verwijderd en in het naburige weiland geflikkerd. Die komen wel op.
Wat ik wel een beetje raar vond was dat ze verschillend gekleurd waren, zouden er ook nog enkele tamme konijnen rond rammelen?

En om de tijd verder op te vullen heb ik me onledig gehouden met onderhoud van het huis. In dit geval met het opnieuw verven van de vensterluiken die door weer en wind een beetje kaal waren geworden. Ook nog een hele klus.
Dat is het nadeel van een eigen huis, je moet alles zelfs doen. Ik tenminste!