Het voorjaar komt er weer aan. En dat is fijn.
Dat is te merken aan de natuur die langzamerhand weer gaat uitbotten. Dat is te merken aan de de dagen die snel langer worden en aan langzaam warmer wordende zon. Behalve vandaag dan, het is nu vele malen kouder en natter dan de laatste dagen. Een ontspannende siësta buiten op de chaise longue zit er vandaag zeker niet in.
Maar ook en vooral is het te merken aan de roofvogels die weer duidelijk agressiever worden richting mijn kippen. Ik zag vanmiddag namelijk een kolossale roofvogel van een mij onbekende soort, klapwiekend opstijgen uit de kippenweide en dat voorspeld natuurlijk niet veel goeds. En jawel hoor, één van mijn Ardenner haantjes lag aan stukken gereten in een hoek. En dat is niet fijn.
Nu weet ik tenminste zeker dat ik het trio Ardenner kippetjes, dat apart in een afgesloten ren zit, niet meer los moet laten lopen.
donderdag 23 februari 2017
Wegbuurmanbamboe.
Gisteren was ik even op Fantilhou om met Wilco de voortgang van zijn onderneming te bespreken en ik zag dat hij een bamboebosje gerooid had om het ergens anders te herplanten.
Ik vermoedde dat er vast wel een paar wortelscheuten waren overgebleven, wat ook zo bleek te zijn toen ik er om vroeg. En die wortelscheuten mocht ik ook nog gratis en voor niks meenemen.
Wat ik er mee wil?
Nou, dat zit zo. Wij hebben nu permanente buren. Beste mensen, daar kun je niks van zeggen. "Niks mis met" zouden ze in Groningen zeggen.
En in de wintermaanden als de camper op de winterplek staat kunnen zij, als ze op hun balkon zitten, niet ons terras zien. Prima geregeld.
Maar nu de camper zo langzamerhand weer klaar moet staan om mee te vertrekken als we dat nodig vinden, is die plek open en doorzichtig. En kunnen ze ons doen en laten aanschouwen.
Als je in de bewoonde wereld woont vind je zoiets misschien niet erg, maar wij zijn dat niet zo gewend en willen daar eigenlijk ook niet aan gewend raken.
En daarom ga ik daar ter afscherming een bamboebos voor planten. Dat groeit snel en wordt erg hoog en dicht
Ik zal ze wel krijgen.
dinsdag 21 februari 2017
Ardenner eitjes.
Het gaat deze keer over des poules Ardennaise. Zo heet dat kippenras dat nu al enige tijd in mijn weiland loopt. Kipjes die begin september geboren zijn uit de eitjes die Sylvie heeft meegebracht uit haar geboortestreek.
En op de foto is het allereerste ei(tje) te zien dat ze eindelijk gelegd hebben. Klein, maar hopelijk fijn.
Hoera, eindelijk weer eens eitjes van eigen kippen, nadat we bijna het hele jaar zonder hebben gezeten na de kippenmoorden die de vossen gepleegd hebben.
En kippen kopen gaat hier nu niet vanwege de kippengriep die nog steeds in het naastliggende departement de Gers heerst. De kippenmarkten zijn gesloten door het vervoersverbod.
Mijn hele pluimvee voorraad bestaat nu nog uit twee oude kippen die geen eieren meer leggen, twee kipjes die nu beginnen te leggen en drie haantjes die nooit een ei zullen leggen.
Die verhouding klopt van geen kanten.
donderdag 16 februari 2017
Buurtwijn.
Al surfend op het www net kwam ik er laatst achter dat er niet ver uit de buurt, in het dorpje La Fossat, sinds enkele jaren een wijnboer zijn edele beroep uitoefent. Dat wist ik nog niet en dus moest ik daar zeker eens poolshoogte nemen.
Op deze prachtig mooie en zonnige donderdagmiddag ben ik daar naar toe gegaan om zijn product te proeven en te kopen. Het bleek ,uiteraard, een Zwitser te zijn die daar enkele hectares druivenland gehuurd en/of gekocht heeft.
Zijn hele productie van de afgelopen jaren was al bijna aan de man gebracht, maar hij had nog wel enkele flessen staan voor de komende en gaande liefhebber.
Na een prima wijn geproefd te hebben kon ik de verleiding niet weerstaan om vier verschillende wijnen te kopen. Het kost een paar centen, maar dan hebben we ook weer eens wat te proeven.
woensdag 15 februari 2017
Wat te kiezen?
Nu komt het toch wel weer echt heel dichtbij. Er zal toch binnenkort gekozen moeten worden.
Vandaag kregen we van de weledelgestrenge heer burgemeester van den Haag een linkje waarmee we de stembiljetten voor de tweedekamerverkiezingen kunnen downloaden.
Om weer op te sturen voor 15 maart.
Die biljetten hebben ze deze keer erg simpel gemaakt op één A-viertje. In te vullen met één kruisje voor de partij die je het minst tegen staat en één kruisje op het nummer van de voorkeurskandidaat. Dat nummer moet je dan weer opsporen op de verkiezingssite. Dat is niet het moeilijkste.
Wat wel moeilijk is, is de keuze die we moeten maken. Noem eens een partij en een kandidaat die het echt erg goed met ons voor heeft.
Iemand????
maandag 13 februari 2017
Dakloos.
Ik had het er gisteren ook al over dat het zo hard waaide. Nou, dat is nog steeds zo en het is zeker niet minder geworden. Le vent d'autan, een stevige stormachtige oostenwind die één of twee keer per jaar te keer kan gaan duurt vaak drie dagen. "Le vent qui rend fou" zo wordt hij genoemd en dat klopt. Je (ik althans) wordt er knap onrustig van als het lang duurt.
Ik heb gisteren een ronde om het huis gemaakt om alles stormvast te maken en toch evengoed was vanmorgen het dak van een kippenhokje afgewaaid. Een leeg hokje, gelukkig.
En natuurlijk was ook weer het dekzeil van de camper weggewaaid. Nu is dat niet zo heel erg, want die moet volgende week gekeurd worden en moet dus toch van de plek af.
Vannacht was het ook bar en boos met het gebulder rond het huis. Om een uur of drie hoorde ik bizarre geluiden buiten en ben ik voor alle zekerheid maar even gaan kijken. Dan loop je daar midden in de nacht rond te struinen en te vernikkelen in je pyjama en dan zie je (gelukkig) niets verontrustends.
Maar mochten we denken dat het rond om ons huis hard waait, vanmorgen ben ik even richting Esplas gelopen en als je dan bij de buurman om de bocht komt krijg je echt de volle storm uit het oosten om de oren. Wij, Anka en ik, hadden de grootste moeite om er tegen in te worstelen.
Wat oosten wind betreft worden we echt een beetje beschermd door de heuvel van monsieur le maire. Maar daar zijn burgemeesters toch ook voor, om hun gemeenteleden te beschermen?
zondag 12 februari 2017
Zondagmorgen,
Dus is het weer tijd voor de wekelijkse zondagmorgenwandeling met de hond. Kan dat alleen maar op zondagmorgen? Ja, anders moet ik het anders noemen. (flauwe modus!)
Maar deze wandeling brengt mij weer over de velden en door de bossen.
En waaien dat het doet! De vent d'autan blaast weer eens in alle hevigheid. Zo hard dat ik mijn hoed vervangen heb door een pet. Anders is er geen houden aan. Het zal met vlagen dicht tegen windkracht 10 aanliggen en dat is best heftig.
Maar beneden in het bos is het in de luwte van de heuvels bijna windstil en heb ik even tijd om een natuurlijk waterbassin te bewonderen en te fotograferen. Een prima plekje voor de tijgermug!
Maar deze wandeling brengt mij weer over de velden en door de bossen.
En waaien dat het doet! De vent d'autan blaast weer eens in alle hevigheid. Zo hard dat ik mijn hoed vervangen heb door een pet. Anders is er geen houden aan. Het zal met vlagen dicht tegen windkracht 10 aanliggen en dat is best heftig.
Maar beneden in het bos is het in de luwte van de heuvels bijna windstil en heb ik even tijd om een natuurlijk waterbassin te bewonderen en te fotograferen. Een prima plekje voor de tijgermug!
woensdag 8 februari 2017
Koud en hongerig
De winterse buien razen om het huis, het is koud en nat. De regen gaat zelfs bijna over in sneeuw.
Dat moeten we hier niet willen!
Daarom staat de houtkachel op z'n hoogste stand te loeien om toch maar iets te doen aan de temperatuurstijging. Binnen en buiten!
En de tuinvogeltjes hebben het ook niet makkelijk met dit weer. Het is wel grappig om te zien dat de roodborst een kunstje heeft afgekeken van de mezen. Tot nu toe klemde de kool/pimpel/staartmees zich vast aan de vetbol om te smullen van de lekkernij. Het roodborstje hipte bescheiden over de grond om de afgevallen restjes op te pikken.
Nu we al een paar dagen geen mezen meer hebben gezien heeft de roodborst besloten om zelf maar op de vetbol te gaan zitten pikken. En het valt hem nog niet mee om het evenwicht te bewaren op de heen en weer zwiepende bol.
Dat moeten we hier niet willen!
Daarom staat de houtkachel op z'n hoogste stand te loeien om toch maar iets te doen aan de temperatuurstijging. Binnen en buiten!
En de tuinvogeltjes hebben het ook niet makkelijk met dit weer. Het is wel grappig om te zien dat de roodborst een kunstje heeft afgekeken van de mezen. Tot nu toe klemde de kool/pimpel/staartmees zich vast aan de vetbol om te smullen van de lekkernij. Het roodborstje hipte bescheiden over de grond om de afgevallen restjes op te pikken.
Nu we al een paar dagen geen mezen meer hebben gezien heeft de roodborst besloten om zelf maar op de vetbol te gaan zitten pikken. En het valt hem nog niet mee om het evenwicht te bewaren op de heen en weer zwiepende bol.
zondag 5 februari 2017
Schadepost.
Het lijkt wel of het arabische schelmenclubje IS langs is geweest. Die hebben ook wel eens een hinderlijke voorliefde voor het onthoofden en vernielen van historische voorwerpen getoond.
Het nog niet zo erg historische beeld dat ik zo liefdevol in elkaar heb geknutseld, ligt er zwaar gehavend bij. De rotzakken!
Maar nee, deze keer is toch echt Marcel de dader. Marcel????? Nee, niet onze Marcel, die doet zo iets niet.
Ik kan het ook niet helpen dat de helse storm die momenteel over Esplas en omstreken waait, zo genoemd wordt. Na Kurt en Leiv is Marcel aan de beurt om als stormnaamgever te dienen.
Ik had van tevoren nog gedacht dat ik dat beeld voor alle zekerheid in de luwte moest gaan zetten, maar je weet wel hoe dat gaat. Het kwam er niet van.
Ik hoop wel dat dit alle schade is die de storm zal veroorzaken.
zaterdag 4 februari 2017
Raadplaatje.
Daar is bijna niet uit te komen, denk ik.
Maar wie nieuwsgierig is en het toch wil weten, kan hier gaan kijken.
Abonneren op:
Posts (Atom)