Knotterig, dat is het woord dat ik zocht. Ik ben weer eens behoorlijk knotterig bezig.
In mijn zoektocht naar brandhout van eigen terrein zag ik dat de wilg, of le saule zoals hij hier genoemd wordt, ook wel weer aan een knotbeurt toe was. En wat je dan overhoudt is een knotwilg en een hoop brandhout wat eigenlijk niet zo heel veel verbrandingswaarde heeft.
Eikenhout is natuurlijk beter, maar daarvoor moet ik naar het bos. Dat gaat hopelijk ook nog wel gebeuren, deze winter..
Knotwilgen staan graag aan de rand van sloten of beken, maar hier op dit droge stuk grond doet hij het ook redelijk.
Hoewel je wilgen niet in de buurt van rioleringen moet hebben, zoals ik helaas gemerkt heb. De wortels zoeken alle kieren en gaten op om maar bij het water te komen. Met alle verstoppingen van dien. Maar dit terzijde.
Ik heb eerste de lage takken gezaagd waar ik makkelijk bij kan. Om de andere takken te snoeien moet ik wel een stuk hoger klimmen op de ladder. En dat vind ik steeds minder leuk.
En misschien is het verstandig om voor alle zekerheid eerst de camper een beetje te verplaatsen.
