schepen vergaan
en ook oude kastelen blijven niet altijd bestaan.
Langzaam, steen voor steen, vervalt de ruïne van het kasteel van Esplas tot een nog ruïneachtiger ruïne. Eén enkele houten balk (links boven) heeft ooit de verwoestende brand en daarna de tand des tijds weerstaan.
Het wachten is op een enthousiasteling die het geheel opnieuw gaat opbouwen. Hoewel niemand meer weet hoe het kasteel er werkelijk uit heeft gezien. Er zijn geen foto's van.
Ik ga het zeker niet doen!!
 |
| De herfst heeft alle bladeren van deze boom gewaaid. Nu kun je zien hoe mooi de takken zijn. |
 |
| Al wandelend onder een stralende zon zie ik dat in het verre noorden donkere wolken dreigen. Wij boffen hier toch maar weer. |
