Ik hoorde van onze geliefde president dat feesten met grote groepen mensen niet meer toegestaan zijn en dat ook de betere restaurants gesloten blijven. Hij herhaalde tijdens zijn toespraak wel 7 keer dat wij momenteel in oorlog zijn. C'est la guerre! Ik heb 74 jaar in betrekkelijke "vrede" mogen leven en dat ik dan dit nog moet mee maken!
Dat is dan toch wel ernstig, zou ik zeggen.
Wat blijft er dan nog over?
Nou, er blijft niets anders over dan dat wij, net als andere jaren, met z'n tweeën luidkeels "lang zal die leven in de gloria" of "oh wat zijn wij heden blij" gaan zingen, vervolgens enkele lekkere gebakjes bij de koffie nemen en dat ik daarna een extra glas whiskey tot mij neem. En daarna vol vertrouwen en goede moed op weg ga naar de 75. Dit ondanks dat we, volgens zeggen, in gevaarlijke tijden leven.
Het is niet anders.
Gelukkig kon ik nog wel voldoende levensmiddelen inslaan bij de intermarche, hoewel het broodmeel en de bakboter totaal waren uitverkocht.
Ik heb niet gekeken hoe het met de, blijkbaar uiterst belangrijke, wc-papier voorraad gesteld was omdat we dat nog wel in voldoende mate in huis hebben.
De parkeerplaats voor de supermarkt stond wel helemaal vol maar de drukte in de winkel viel gelukkig eigenlijk wel mee. Ik zag op de tv lange rijen wachtenden voor de supermarkten in Toulouse, dus ik vreesde het ergste. Maar Saverdun is Toulouse niet.
Ik vertelde dit allemaal tegen de ezel op de foto hierboven, die ik tegenkwam tijdens een wandelingetje, maar hij werd er koud nog warm van. En dat zal dan ook wel de beste reactie zijn.
