Ja, dat moet zo nu en dan. Deze keer viel een vulling uit een tand. Ik had er een zwaar hoofd in, hij was al vaker behandeld, dat zal wel een kroon moeten worden.
Dat doen ze graag, die tandartsen.
Maar nee, het viel mee. Hij stopte dat gat toch nog weer dicht.
Natuurlijk ontdekte hij nog wel van alles wat heel nodig verder nog moet gebeuren. Zoals tandsteen. Dat draait weer op vervolg afspraken uit.
Maar die tandarts, ik weet het niet. Hij gaat zo bedachtzaam te werk, hij kijkt wel drie keer voor hij wat doet. Hij trekt de lamp dichterbij en duwt hem even later weer weg. Hij legt zijn spullen klaar en stopt ze weer weg, om nog weer eens naar de tanden te kijken. Net of hij erg bang is om fouten te maken. En dat is goed natuurlijk maar je moet niet overdrijven.
Bij het maken van een vervolgafspraak wist hij even later al niet meer wat hij eigenlijk gezegd had. Erg onzeker allemaal. Ik begin het idee te krijgen dat een geheugenprobleem niet ver meer weg is.
Maar wat hij doet is wel goed werk.
Ik ben benieuwd hoe dat verder gaat.
