Stemmen.

Zo, wij zijn op tijd met het uitbrengen van onze onmisbare stemmen voor de tweede kamerverkiezingen in ons dierbare vaderland. Zo kunnen we ons er van afstand ook nog een beetje tegen aan bemoeien.
Tenminste als de posterijen hun plicht niet verzaken.

Op welke partij we gestemd hebben? Dat laat zich raden.

Biologisch/dynamisch.

Onder die noemer was er vandaag in Brie een, zeker voor zo’n klein dorpje, grote markt.
Tientallen producenten uit de wijde omgeving waren aanwezig om hun biologisch geteelde of geproduceerde producten aan de man te brengen.

Wijn, brood, kaas, jam, honing, groentes, planten voor de tuin, het was er allemaal en nog veel meer. En van het meeste was te proeven.
En binnen in de salles de fêtes waren lezingen over diverse biologische onderwerpen.
Helaas waren die voor ons onverstaanbaar wegens slecht geluid, niet ervaren en mompelende sprekers en heel misschien ook wel wegens onze nog steeds onvoldoende kennis van de franse taal.

Al met al een mooi en druk bezocht initiatief.
Wij gingen naar huis met kaas, wijn en bier. Noodzakelijke en onmisbare dingen dus.

Weer thuis.

Het is weer afgelopen dat bivakkeren in onze luxe en van alle gemakken voorziene camper.
Het blijkt dat we thuis toch nog meer ruimte hebben en dat de douche veel meer water geeft. En dat is dan nog weer veel meer luxe.
Dus alles is betrekkelijk.

Donderdag besloten we dat we even door moesten zetten om ’s avonds om een uur of 9 thuis te kunnen zijn. Ineens is het dan genoeg en dan wil je weer naar huis. En dat lukte, klokslag 9 stopten we hier voor de deur.

Alles was doornat van de regenbuien van de afgelopen dagen en de plantjes in de groentetuin stonden er een beetje verzopen bij. De beesten waren ook blij dat we weer terug waren maar alleen de katten lieten dat duidelijk merken, die kwamen uit alle hoeken en gaten aanrennen.

Vrijdagavond moest Diny al direct weer opdraven naar haar koor. Er was een concert gepland ter ere van het orgel van Auterive en dat kon ze nu mooi mee pikken.
Nadien vertelde ze me dat ze zich nu echt weer thuis voelde.
En ik kon, dank zij het ontzettend groeizame weer, direct aan het grasmaaien.

Wie is wie.

Een nijver stukje huisvlijt van schoonzus Marietje maakt dat de beide zusters bijna niet meer uit elkaar te houden zijn. Zo erg lijken ze nu op elkaar.
Maar het zijn wel mooie truien.

Noaberpad.

Een vast evenement, als we in NL zijn, is het wandelen van een stuk Noaberpad.
Dat is een lange-afstandswandelpad dat loopt van de Dollard tot de Rijn. En dat pad slingert zich over de grens heen en weer tussen NL enDl, de noabers dus.

Wij, broer Jan en ik zijn daar in een grijs verleden aan begonnen, lang voordat ik de boel in de steek liet en naar Frankrijk vertrok. Maar zo nu en dan gaan we verder en we hopen ooit de hele afstand afgelegd te hebben.

Deze keer was het traject tussen Oedingen en Bocholt aan de beurt. Het weer zat ons mee en de omgeving daar is prachtig, dus wat wil je nog meer.

Dan is alles perfect en zeker als je dan ook nog op gezette tijden koffie met appelgebak kunt kopen.

De enige teleurstelling was dat er, tot onze grote verbazing, op alle terrassen op een groot plein in het hartje van Bocholt geen bier te koop was.
Duitsland en geen bier kan volgens ons niet samengaan. En toch was het zo.

Want het hoort zo te zijn dat, als je moe en afgepeigerd aan het einde van de dag ergens aankomt, daar een groot glas koel bier klaar staat.
Maar de vervangende sorbetjes waren ook erg lekker.

Zwerven.

Zo zijn we rustig via een kleine omweg naar het noorden gereden.
Door de streek van de foi gras, van de Armagnac, de Bordeauxwijnen en de Cognac streek. Allemaal streken waar de franse beroemde specialiteiten wordt geteeld en gekweekt. In de Bordeaux streek lagen de druivenvelden al weer keurig gesnoeid en gewied te wachten op veelbelovende groeizame tijden.

En daarna verder naar de kusten van Gironde en de Atlantische kust.
We hebben tot nu toe, onder andere ,overnacht op parkeerplaatsen aan de Gironde in Frankrijk, aan de Schelde in België, aan de oever van de Merwede in Gorinchem, aan het IJsselmeer bij de haven van Urk en in de jachthaven van Vollenhove.
Heel vaak aan het water want daar zijn de mooiste plekjes.

We raken onder de indruk van een vreemd verschijnsel dat op veel parkeerplaatsen aan het water weer terug komt. Het aan en af rijden tot diep in de nacht van vooral jeugdige automobilisten met de bijbehorende bonkende diepe bas geluiden. Erg leuk die regionale folklores.

Op Urk hebben ze net de visserijdagen gevierd en er liggen nog met vlaggetjes versierde schepen aan de kade. En ook hier is het file rijden door mensen die daar nog even naar komen kijken.
Probeer trouwens niet om daar op zondag enig eten te kopen (een lekker visje of zo), dat lukt niet wegens de Urker zondagsheiliging.

In Vollenhove zijn ze net aan het opbouwen voor de havendagen. Dat wordt volgens enkele nijvere gemeentewerkers, die ook een geldelijke bijdrage komen vorderen, een groot festijn waarvoor de parkeerplaats nu al wordt afgezet.
Gaan we daar staan dan worden we weggesleept, is het dreigement.
Maar gelukkig wijzen ze ons een plek op de kade aan waar we rustig kunnen gaan slapen.

Waakkatten.

We gaan er weer eens even tussen uit. Zo nu en dan moet dat eens, even de familie en wat vrienden opzoeken in het nog kille Nederland. Maar wel via een kleine omweg door het westen van Frankrijk. We willen ook nog wat van het mooie land zien.
De camper is weer gepakt en staat reisvaardig. Hopelijk trekken de buien die ons nu iedere avond teisteren niet met ons mee naar het noorden.

Of er in die tijd ook nog enige verhaaltjes op dit blog komen, hangt af van de internetverbindingen die we kunnen vinden. Dus dat zien we nog wel.

Mochten er lezers zijn die denken dat ons landgoed onbewaakt achterblijft, die kan ik vertellen dat alles streng bewaakt wordt door de beide waakkatten op de foto.
Ze hebben zichzelf op de tafel voor de deur neergezet en ze zijn niet van plan om ook maar iemand door te laten.
Iedereen is gewaarschuwd.

En de rest laten we achter onder de goede zorgen van onze onvolprezen buurman. We zien hem verder bijna nooit, maar als we weg willen is hij altijd bereid om zo nu en dan naar de achterblijvende schepselen te kijken en deze, indien nodig, te voorzien van hun natje en droogje.
Zijn beloning bestaat uit het rapen van de overvloedige hoeveelheid eieren.

Boeken.

Met enige regelmaat ga ik naar Nicole en Peet.
Nicole heeft een behoorlijk uitgebreide bibliotheek met boeken die ook ik mag lezen.
En dat is wel prettig, ik lees graag maar dan vooral nederlandstalige boeken. Dat vind ik wel zo makkelijk. En die zijn er hier natuurlijk niet zo heel veel.

Het flesje wijn, dat ik hen zo nu en dan meebreng als dank, heb ik er graag voor over.

Maar nu heb ik ook eindelijk mijn duurgekochte en eerst tegenvallende E-reader weer terug.
En die doet het nu wel goed, dat leest eigenlijk ook wel prettig.
Ik heb er tot nu toe 20 boeken in opgeslagen en als je dat zo bij elkaar ziet staat zie je dat elektronische boeken toch wel veel handiger zijn om mee te nemen.
En het zijn er nog maar 20, ik geloof dat ik er wel 100 op kwijt kan.

En die zijn na enig zoeken ruimschoots te vinden op internet. En nog gratis ook.
Of de stichting Brein het daar mee eens is weet ik natuurlijk niet.

Heimweevakantie.

Je zal vakantie hebben en naar het verre zuid-frankrijk reizen om een nostalgische rondtoer te maken. En dat met het scheissweer van de laatste dagen.

Annet en Jos hebben dat gedaan. Even weg uit Nederland om de oude en vertrouwde plekjes te bekijken en om de in de Ariége achtergebleven vrienden te bezoeken.
Ze hebben samen een gite gehuurd bij Mitzi en Pieter Paul en van daaruit maken ze de omgeving onveilig.

En natuurlijk zijn ze ook bij ons op Chicane geweest om oude herinneringen aan de goeie oude tijd op te halen.
Erg gezellig. En dan doet het weer er niet zo heel veel toe.

Rampen en onheil.

Nadat we een week geleden de, volgens Peet, hopelijk warmste dag (27 graden) van het jaar hebben gehad is het nu knudde met een rietje.

De temperatuur daalde gisteren tot een krappe 2 graden en de sneeuw viel met grote vlokken uit de lucht. En het was zware plaksneeuw. En dan weet je niet wat je ziet als al die sneeuw op de gebladerde bomen valt en ook blijft liggen. Overal om ons heen hoorde ik dikke takken van de bomen knappen door het gewicht van de sneeuw.
Ik was nog net op tijd buiten om mijn fruitboompjes en andere recent geplante bomen te redden door ze te ontdoen van de sneeuwvracht.

En midden op de dag viel ook nog de stroom uit. Doordat hier alle leidingen bovengronds aan palen hangen, hoeft er niet veel te gebeuren of er is een storing. En dat duurde precies 24 uur. We hebben de hele avond in het donker gezeten en dan merk je pas dat je eigenlijk niet zonder kunt.
Gelukkig hebben we een houtkachel die onafhankelijk van de openbare voorzieningen werkt, dus we zaten wel lekker warm
We wisten trouwens niet dat het hier zo donker kon worden. De buitenlamp die hier 's nachts altijd brandt heeft ons te veel verwend.

Ik las zo net dat we niet de enigen waren, 23000 andere huizen zaten net als wij zonder elektriciteit. Hier gebeurt alles wel in het groot.

En tot overmaat van ramp was dus ook nog het vriesvak van de koelkast ontdooid, zodat de worsten ook nog hals over kop gebraden moesten worden voordat ze zouden bederven.
Maar die komen natuurlijk wel op.

1 mei.

Den dag van den arbeid.
Een belangrijke dag, hierzo in Frankrijk, want het is een vrije dag. Alleen jammer dat hij nu op zaterdag valt. Nu heeft een ijverig werker met een baan er nog niks aan.

Maar het is om één of andere reden ook een feestdag. En het feestelijke uitte zich doordat vanmorgen enkele mensen hier langs kwamen tijdens een wandeltocht, georganiseerd door de feestcommissie van Brie.

Maar het was ook een beetje jammer, uitgerekend op deze feestelijke dag regent het, na weken lang droog en mooi weer. De laatste keer dat het hier regende was op 4 april toen er, net als vandaag, 12 mm water is gevallen.

Het is niet jammer dat het regent, want dat was dus wel hard nodig. De pas geplante boompjes dreigden te verleppen en de regentonnen waren al lang leeg.
Dus wat dat betreft komt de regen mooi op tijd.

Maar die feestelijkheden in den lande, tja…
De Nederlands koninginnedag was trouwens niet veel beter, geloof ik.