zaterdag 24 juli 2010
Huiler.
We zoeken de meest mooie en slimme hond uit en maken de afspraak dat we hem na een al geplande Nederlandreis komen ophalen.
Twee weken later is het zover, we halen hem uit zijn vertrouwde omgeving en nemen hem mee naar een voor hem onbekende bestemming. Hij heeft even omgekeken en één keer gejankt, daarna nooit meer!
Zo stond het ruim10 jaar geleden geschreven in één van mijn toenmalige verhaaltjes. Het ging over Filou.
Eén keer gejankt, daarna nooit meer.
Dat is iets waar we nu alleen nog maar van kunnen dromen.
Hondje Anka heeft niets met vroeger te maken, zij leeft nu en zij zal zelf wel uitmaken of ze jankt of niet.
En ze heeft besloten dat wel te doen. Elke avond als zij in haar hok moet en elke morgen als zij er uit wil geeft ze luidkeels blijk van haar ongenoegen. En niet zo maar eventjes, nee ze doet dat langdurig. En dat is niet leuk voor ons.
Tot haar verdediging wil ik aanvoeren dat ze ook veel te vroeg bij moeder is weggehaald. Het zal je maar gebeuren.
En daarbij heb ik van vrouw dierendokter te horen gekregen dat ik niet meer mag terug denken aan Filou. Dat is geweest en Anka moet een eigen kans krijgen
En daar heeft ze natuurlijk ook gelijk aan.