Dit weekend was het weekend van het jaarlijkse feest in Esplas. Zaterdagavond was er een maaltijd voor iedereen die maar wilde komen. Daar zijn we weer niet bij geweest.
Ook zijn we ’s middags, ondanks de prachtige prijzen die op de winnaars lagen te wachten, niet gaan jeu-de-boellen.
En zondag was er één van de zeldzame missen die nog in het recent van een nieuw pannendak voorziene kerkje worden gehouden. Met nadien het traditionele deponeren van een bloemenkrans bij het plaatselijke herdenkingsmonument voor de gevallenen. Ook dat hebben we laten gebeuren zonder ons.
Maar ’s avonds zijn we wel weer naar het aperitiefconcert geweest. Daar traden deze keer Baskische zangers op die het esplasser publiek probeerden te vermaken. En dat lukte wonderwel, ze konden er wat van.
Daarna hebben we meegenoten van de geserveerde maaltijd die dit jaar een klein beetje in het teken van de Baskische keuken stond.
Ook tijdens dit eten was er volop gelegenheid tot uitbundig gezang. We moeten toch eens zien dat we de tekst van de liedjes die altijd weer gezongen worden, kunnen achterhalen. Want verstaan doe je dat absoluut niet en we willen toch graag uit volle borst mee kunnen zingen. Of we dat dan ook werkelijk doen is weer een ander verhaal.
Dit ging zo door tot een uur of 11, waarna we zo’n beetje als eersten verzadigd en doof weer vertrokken.
Om daarna de rest van de avond samen met Marcel en Sylvie, die ’s middag waren aangekomen, door te brengen.
Ook gezellig.
