Daghuur.

 Ik ben bezig met een klusje bij de buren even verderop. Ze wilden graag een inbouwkast op de slaapkamer maar wisten niet hoe ze dat voor elkaar moesten krijgen.

Want: “waar vind je tegenwoordig nog een goede timmerman die wat hij met zijn ogen ziet, met zijn handen maken kan?”

Zij wisten het niet en daarom kwamen ze maar bij mij. Of ik dat wel zou kunnen en zou willen.

Vooruit dan maar, ik kan het wel en ik wil ook wel en daarenboven, een paar centen bijverdienen is nooit weg in deze moeilijke tijden. Vooral ook al omdat er met ingang van januari toch al zo’n 30 euro minder aan oudemensengeld is bijgeschreven op onze bankrekening . Lang leve de bezuinigingen! En dan moet natuurlijk het ABP in april nog beslissen hoeveel ze gaan korten.

 Dus bijverdienen moet en dan het liefs zwart. Ze vragen er om.

Nat.

Erg nat mag je wel zeggen want er is deze maand al 151 millimeter regen gevallen. En dat is veel, erg veel. Vooral als je weet dat de laatste 8 jaar in januari gemiddeld maar 50 mm is gevallen.

Volgens de krant staat het record nog steeds op 1955 als natste januari maand, althans in Blagnac. Maar dat is niet hier en het zegt ook niets, want in de bergen is het nog veel natter als hier en ook daar. Dus alles is plaatselijk en relatief.

Maar er zijn ons betere en drogere tijden beloofd, vandaar dat ik nu al ruim voor het einde van de maand de rekening durf op te maken.

Kip.

Boer wat zeg je van mijn kippen,

boer wat zeg je van mijn haan?

Hebben ze geen mooie veren,

of staat jou de kleur niet aan?

Eigenlijk kan het me niet schelen wat die boer er van vindt, ik vind ze wel mooi.

Het zou nog mooier zijn als ze eindelijk weer eens eieren begonnen te leggen. We zijn de hele winter al afhankelijk van de goedgeefsheid van de kippenbuurman.

Gelukkig kwam hij vandaag weer aan de deur met dertig eieren. Hij had gemerkt dat ik zo goed was geweest om alle elektrische snoeren weer op te rollen die er nog steeds lagen na hun dievenavontuur.

En ik heb ook broedeieren nodig om weer eens een nieuwe toom kippen te laten opgroeien, want een paar van die kippen op de foto  zijn al erg oud en aan vervanging toe.

Feestje.

Eén keer per jaar heeft het koor van Diny een gezellige avond. Gisteren was het weer zo ver, een avond met volksdans en natuurlijk voldoende eten en drinken. Het eten wordt bereid en meegebracht door de koorleden zelf, zodat het steeds een verrassing is wat er ter tafel komt. Laat dat maar aan de fransen over, eten is hier volksvermaak nummer één.

Diny brengt steeds haar specialiteit mee: huzarensalade. Hier onbekend, maar er wordt volop van gesmuld.

En ik? Ik blijf dan gezellig thuis.

Blair.

Blair? Wat heeft die er nu mee te maken?

Om even terug te komen om het avontuur van gisteren, je weet wel, die internetsnelheid: de technicus die hier was vertelde dat we onze luxe van de 2 Mbps eigenlijk te danken hebben aan mister Blair, voormalig premier van Groot-Brittannië.

Ik denk dat ik het ooit wel eens verteld heb, maar zo’n 12 jaar geleden  kwam die goede man met zijn gezin regelmatig zijn vakanties doorbrengen in st. Martin d’Oyde, een dorpje hier dichtbij. En om die beste man ter wille te zijn zodat hij tijdens zijn vakantie toch nog een beetje door kon regeren en zijn onderdanen in de gaten kon houden, zijn er toen door de Franse regering kosten nog moeite gespaard om een goede internetverbinding aan te leggen en tevens het mobile telefoon netwerk te verbeteren. Het schijnt dat de internetsnelheid in dat dorpje tegen de 8 Mbps aanloopt. Maar Orange wil ons dat hier niet ter beschikking stellen, ondanks dat dit volgens de monteurs best wel mogelijk zou zijn.

De hufters!

Voor dag en dauw.

Van morgen om 8 (acht!) uur ging de telefoon. Een monteur van Orange, de internetboer, belde om de weg naar les Tamaris te vragen. We wisten dat hij zou komen, maar zoooo vroeg?

Maar goed, hij kwam om onze internetsnelheid te verbeteren want die was de afgelopen dagen meer dan miserable. Ik had voor de tweede keer deze week de helpdesk gebeld en er was me toegezegd dat een technicien zou komen, want ze konden van verre zien dat het inderdaad niet goed was. Zouden ze echt in mijn computer kunnen kijken?

Maar zoals altijd, de snelheid is sinds gisteren uitstekend en dus kon hij niets constateren. Hij vertrok met het smoesje dat hij in de centrale iets zou omzetten. We hopen maar dat het goed blijft.

DMM.

Het zonnetje schijnt en het is niet al te koud. Dus wordt het volgens Diny de hoogste tijd dat ik op pad ga om tuingrond te halen voor haar DMM.

Vooruit dan maar, ik ben ook de beroerdste niet. Drie keer heen en weer rijden naar de grondboer met een kar waar 400 liter in kan is volgens mij genoeg om 4 bakken van 300 liter te vullen. Als ik goed reken tenminste.

Maar dan, dan ligt die grond op de stoep omdat ik nu niet met de trekker door de tuin kan rijden vanwege dat de bodem te nat is en te glad. Ik glijd zo de helling af met de volle kar, daar komen ongelukken van.

Dus wie is de klos? Diegene die de bakken gevuld wil hebben en dat ben ik dus niet.

Ik wens haar veel sterkte met haar kruiwagentje.

Overvloed

Nu al gaat deze januari maand de analen in als de natste maand aller tijden. Althans van de tijden die ik heb gemeten en dat is sinds 2005. Er is reeds 117 millimeter water gevallen en het einde is nog niet in zicht volgens de weersvoorspellingen.

Het is zo nat dat de pieren de grond uit kruipen om niet te verzuipen. Op de foto zien jullie een pier van ongeveer 25 centimeter lengte op de weg liggen en dat is toch wel lang.

Vannacht toen ik er even op de badkamer moest zijn zag ik met mijn onbebrilde ogen iets kronkelen op de grond. Dat vond ik raar en dus pakte ik mijn bril om beter te kunnen kijken en zag een stuk of 6 piertjes op de badkamervloer. Blijkbaar waren die om de regenvloed te ontvluchten onder de deur door naar binnen geslopen. Dat hadden ze beter niet kunnen doen want nu liggen ze in de septictank. En of het daar nu zo prettig toeven is?

Historie.

In het kader van lang vervlogen tijden, een kijkje in het verre verleden van het mooie dorpje Aalten. We zagen op internet een filmpjeuit 1958.

Als je dat bekijkt als oud ingezetene komt de heimwee weer gierend boven drijven. Och, och, die goeie ouwe tijd!

Vooral als je jezelf ontdekt als figurant bij de plaatselijke damclub. Ik ging vroeger, 12 jaar jong,  wel eens mee met mijn vader, die lid was van die damclub, en dan kreeg ik een flesje chocomel en ik mocht in de gelagkamer televisie kijken. Erg fijn, want wij hadden nog niet zo’n ding.

Maar ik kan me niet  goed herinneren dat ik daar ooit zelf gedamd heb. Maar voor de film doe je soms gekke dingen.

Werelnieuws

Esplas. Des villageois vigilants «arrêtent» les cambrioleurs

Een lang artikel met de bovenstaande kop in de regionale krant vermeldt dat, dank zij het dappere optreden van meerdere oplettende Esplassers, de inbrekers, en vader en een zoon nota bene, zijn gesnapt.

Een soort burgerwacht zou de toegangswegen naar Esplas hebben bewaakt en de gendarme hebben ingeroepen toen de verdachte auto werd gesignaleerd.

Een laatste zin is: (vrij vertaald) boeven opgepast, het platteland let goed op.

Het verhaal is niet helemaal zoals ik heb gehoord dat het gegaan is, maar het is wel erg verstandig om de Esplassers als groep de schuld of de eer te geven.

Niet alleen deel ik dan ook een beetje mee in die eer (per slot van rekening heb ik heel grootmoedig en natuurlijk ook dapper de elektrische stroom voor de bewegingsmelder geleverd) maar vooral ook om niet bekend te laten worden dat maar één moedig persoon hiervoor verantwoordelijk is. Een kleine wraakactie is zo maar uitgevoerd! Ook hier gaan boeven niet eeuwig naar de gevangenis, ofschoon ze wel vast blijven zitten tot de rechtszaak van volgende maand.

En ik neem aan dat geen franse of Oost-Europese boef mijn blog leest. Als jullie het niet verder vertellen blijft dit onder ons.

Pakket.

En toch, zo tegen half vijf, stopt er warempel nog een bestelwagen van UPS, hoe is het mogelijk. Ze hebben ons gevonden!

De dame die het pakje kwam afleveren klaagde steen en been over de moeite die ze had moeten doen. We hadden telefonisch nog doorgegeven dat ze vanaf Esplas richting Durfort moesten rijden, die plaats staat aangegeven op een ANWB bord hier op de kruising. Dat was onze redding, anders hadden ze het pakketje vast terug gestuurd naar de afzender in Duitsland.

Ze had het bord gezien en was langzaam die richting op gereden in de hoop dat ze les Tamaris zou tegenkomen. En laat dan nu al na 50 meter het geval zijn.

En dan dat pakket: een grote doos voor een apparaatje van 10 bij 2 centimeter. (wat het is laat zich raden) De rest was opgevuld met lucht. Maar voor de UPS wel goed, anders waren ze het ongetwijfeld kwijtgeraakt. Stelletje sufferds.

Zo maken wij hier toch wel een boel mee!

En verder is het ook hier vreselijk weer. De laatste dagen is hier ongeveer 65 millimeter regen en 1 millimeter sneeuw gevallen en het land is drijfnat en spekglad. We verlangen naar het voorjaar.

Ereboog.

Wanneer je een salon (zoals dat hier zo deftig heet) opknapt moet je het ook goed doen.

Alle wanden zijn geverfd in schitterende kleuren die uitstekend bij elkaar passen. Het wit is op één wand verdwenen onder twee lagen mosgroen en op de drie andere wanden onder een laag zachtgeel.

Prachtig mooi!

De gangdeur wordt nooit gesloten (dat is het voordeel van centrale verwarming) en is dus overbodig. In plaats daarvan heb ik een sierlijke ereboog gemaakt die ook weer in die zelfde prachtige mosgroene kleur is geschilderd. Een paar dunne groene lijntjes op het kozijn maken het geheel zo mooi subtiel af!! En wat dachten jullie van die prachtige orchidee die daar staat te schitteren.

Geen ereboog trouwens voor het bedrijf de merde, UPS genaamd. Heel de wereld kan ons vinden op ons adres, behalve dat klote pakjesbedrijf UPS.

We hebben geen straatnaam en dus zijn ze wanhopig heel Esplas aan het afzoeken om ons te vinden. Dit ondanks de grote duidelijke plattegronden die op twee plekken in de gemeente staan opgesteld en waarop alle woningen met naam en toenaam staan aangegeven. En dat lukt hun toch steeds maar niet, waardoor ze het te bezorgen pakje maar weer meenemen en terugsturen. En even bellen als ze in de buurt zijn komt niet bij hun op.

Als je het over ergernissen hebt……….

Het leven zou verrukkelijk zijn als er geen UPS bestond en alles via de aloude tante post werd bezorgd.

Hobbitweer.

Het is weer om binnen te blijven en een erg lange film te gaan kijken.

Dat heb ik dus ook maar gedaan. De nieuwste film over de hobbits die bijna 3 uur duurt, dus mijn middag was verzorgd.

Ik begrijp trouwens niet helemaal waarom die film zo’n overweldigend succes heeft. Het is heel veel meer van het zelfde als je de eerdere trilogie ook al gezien hebt. Heroïsche gevechten van dwergen, tovenaars en elfen tegen orks en trollen.

Je kunt er ook nog een keer genoeg van krijgen, althans dat is mijn idee.

Hoewel het natuurlijk net de echte wereld lijkt.

Eén tint grijs.

Er wordt beweerd dat er 50 tinten grijs bestaan, maar wij kunnen dat onderscheid niet maken. Het was één grote grijze deken die de laatste dagen onze wereld bedekte. Dat vonden we erg vervelend.

En vanmorgen, toen we eindelijk eens wakker werden, keek Diny uit het raam en kon niet geloven wat ze zag. Ik moest komen kijken en bevestigen dat het waar was wat ze zag.

Ze zag eindelijk de zon weer schijnen!!!!!

En dat vinden we weer erg fijn.

En die oranje punt op de foto is volgens mij een ufo. Iets anders kan ik er niet van maken, ik heb drie foto's achter elkaar gemaakt  en op alle drie staat hij op een andere plek aan het firmament. Wat zou het anders moeten zijn?

Betrapt.

Het is dank zij de oplettendheid en vooral de courage van de jonge buurman B dat ze gepakt zijn.

Hij hoorde iets bij hun boerderij rondscharrelen en toen hij ging kijken reed er snel een auto weg. Hij aarzelde geen moment en sprong in zijn eigen auto en zette de achtervolging in, onderwijl de gendarme bellend.

Na een uren durende wildemansrit door de Ariége, waarbij de boeven hem probeerden af te schudden met hoge snelheden en door hard te remmen hem probeerden van de weg af te drukken, kwam eindelijk de gendarme in beeld die hij constant via de mobile telefoon op de hoogte had gehouden van de route die ze reden.

Zijn moeder is trots op hem en noemt hem de held van Esplas. En die titel verdiend hij zeker.

Het zijn volgens de politie bekende en reeds gezochte ongure randfiguren die het platteland al lange tijd onveilig maken. Je moet ze eigenlijk niet willen tegenkomen. Maar je doet wat als ze aan je spullen komen.

Komt er nu eindelijk weer een periode van veilige rust en kunnen we weer weg zonder de deur af te moeten sluiten? Ze zitten achter slot en grendel. Maar ja, voor hoe lang?

Nachtwacht.

Niet de nachtwacht van ene Rembrandt maar de nachtwacht van buurman B.

Hij is meer dan zat van al dat geroof en gesteel. Al drie keer in een paar weken is hij beroofd van honderden eieren en nu is het mooi geweest. De maat is vol!!!!!!

Vorige week kwam hij vragen of hij via een lang verlengsnoer stroom van mij kon krijgen, want hij wilde een val opzetten. Hij wil ’s nachts, verborgen in een goed gecamoufleerde auto, de wacht houden en als er dan een verdachte auto voorbij komt wil hij snel een grote tractor dwars over de toegangsweg naar de kippenschuur plaatsen. Dan kunnen de schurken niet meer weg met hun auto en zullen ze te voet moeten vluchten, waarna er misschien aanwijzingen gevonden kunnen worden wie het zijn. Zodat ze eindelijk door de gendarmes kunnen worden ingerekend en voor vele jaren achter slot en grendel worden gezet, alwaar ze op water en brood hun zonden kunnen overdenken.

En die stroom had hij nodig om een bewegingsschakelaar te laten werken en vooral ook om een elektrisch kacheltje de auto te laten verwarmen. Je wilt ook niet al te veel afzien, natuurlijk.

Ik vond dit zo'n dapper voornemen dat ik hem graag ter wille wilde zijn en hem dus een stopcontact ter beschikking heb gesteld.

De brave man kwam even later met 60 eieren en een paar potten kippenpâté aanzetten, ter compensatie voor mijn onkosten. Want ik wilde er geen geld voor hebben, noaberplicht en zo.

Nu, een week later, heb ik nog niet gehoord van enige positieve resultaten. Maar hij zal geduld moeten hebben want boeven komen altijd als dieven in de nacht, men kent nog de dag, nog het uur.

Ukulele.

Het nieuwe jaar heeft een nieuw begin met het reuze goede voornemen: leren ukulele spelen.

Niet ik natuurlijk, want niemand op deze aardkloot is zo onmuzikaal als ik. Maar Diny gaat het vast lukken. Een kwestie van doorbijten en zere vingers negeren.

Via het aloude en vertrouwde internet worden tal van cursussen aangeboden, waaronder dus ook het spelen op een ukelele. En ook via dat zelfde internet heeft ze het instrument uit Duitsland laten komen. Blijkbaar hebben ze daar de beste prijs/kwaliteit verhouding.

Vandaag was hij bij de post.

En nu heeft vast iedereen medelijden met mij omdat ik naar die eindeloos durende oefeningen moet luisteren, maar dat hoeft niet want ik vind het best een mooi geluid dat uit dat ding komt.

Goede wensen.

Ik heb er vele goede wensen ontvangen vandaag. En ik heb weer vele vrouwen gekust, mooie en minder mooie, zonder onderscheid te maken.

Het was weer de eerste zondag van het nieuwe jaar en dus kwamen de meeste Esplassers weer bij elkaar voor een hapje en een drankje.

En de resterende tijd heb ik gevuld met het kijken naar de nieuwste James Bond film, Skyfall.

Ook erg spannend.

En Diny? Diny bleef thuis deze keer wegens een beetje grieperig. 

Fifike

Nieuwjaarskleur.

Een Nieuwjaar en een nieuwe kleur. Er moet toch wat veranderen, anders gaat alles maar gewoon zo door.

Om die verandering niet al te gek te maken hebben wij gekozen voor een ander kleurtje in de woonkamer. Het was overal nog steeds een beetje vuilwit behang, opgesierd door bloedvlekken van doodgeslagen vliegen.

Dat mag zo langzamerhand wel anders worden en ik ben begonnen met een zachtgroene kleur voor de wand achter de televisie. Dat is rustiger voor de ogen.

Voor de andere wanden moeten we nog wat bedenken.

Een binnenhuisarchitect maakt meestal een compleet plan, wij doen het beetje bij beetje omdat we hier absoluut geen verstand van hebben. Dus hoe het uiteindelijk gaat worden is nog een verrassing.

Goed begin.

Na een erg rustige oudejaarsavond waarop we ons zelf getrakteerd hebben op een flesje bubbels en nog wat andere lekkere dingen, zijn we vandaag weer met goede moed begonnen aan alweer een nieuw jaar.

We hebben de hele dag nog geen mens gezien, ik geloof zelfs dat er nog geen drie auto’s langs zijn gekomen. Zuidfrankrijk slaapt uit.

Wij niet, wij hebben na onze oudejaarsdagwandeling ook meteen maar een nieuwjaarsdagwandeling ondernomen.

Zo kom je er nog eens uit.

En, oh ja: veel heil en zegen toegewenst voor 2013.