Compost.

Wat doe je op een warme dinsdagmiddag nadat het gras is gemaaid en zon weer lekker begint te branden? Dan zoek ik een schaduwplek op waar ik me toch nog een beetje nuttig kan maken. Want dat moet natuurlijk, want ledigheid is ....enz.
In de schaduw van een paar boompjes staat, ligt of bevindt zich de compostbak waarin een redelijke grote hoop rijpe compost ligt te wachten. Maar dat moet vooraf nog wel even gezeefd worden. En daar is het goed weer voor. Dit alles natuurlijk, zoals altijd, onder goedkeurende blikken van snuf de hond.

Zomeravonden.

Het is volop zomer en dus zijn de boeren helemaal wild. De oogst is rijp en moet zo snel mogelijk van het land. De machines ronken tot in de kleine uurtjes over de landerijen.

En wij  zitten we al wekenlang tot 's avonds laat buiten te genieten van het mooie weer. Diny zit tevreden te lezen in haar mooi roodgehoesde e-reader en ik vermaak me met mijn tablet. Wat wil een mens nog meer.

En laat op de avond, als we (Anka en ik) de kippenhokken gaan afsluiten, komen we soms vreemde verrassingen tegen. Deze keer hoorden we een vreemd gekreun in het kreupelhout. Ik dacht nog: wat ruist daar...... Bij nadere beschouwing bleken daar 3 egels rond te scharrelen die rare geluiden maakten. Zou het soms egelpaartijd zijn? En even later schoot Anka als een snoek het weiland in om achter een, mij onbekend, wezen aan te rennen. Zij ziet, hoort of ruikt nog veel meer als ik.
Ja, er is veel te beleven op het platteland.

Panorama.

Even uitproberen, met de tablet kun je ook panoramafoto's maken, zo staat geschreven. En inderdaad, het werkt. Alleen het blog bewerken vanaf de tablet gaat me nog niet zo goed af. Maar wie weet, ooit zal ik dat ook kunnen.

Zomer.

Zomer 2013, wie had in het koude en natte voorjaar ooit kunnen dromen dat deze temperaturen te voorschijn konden worden getoverd. Want het is warm en we vreten helemaal niks uit. We zitten op het aller koelste plekje een beetje onze tijd uit.

Nou ja, niks uitvreten: ik ben gisteren en vandaag toch nog weer eens naar de tandensmid geweest want er was een hoop achterstallig onderhoud. Zelfs meer dan ik zelf wist. Steeds weer kwam die vent met wat nieuws: een gaatje hier, een wortelkanaalbehandelingetje daar, een kiesje trekken rechtsonder, een paar verloren vullinkjes midden boven, een afgebroken kies in een verre hoek. Ik heb nog één vervolgafspraak en dan vind ik het welletjes met die martelgang. Nu moet ik eerlijk bekennen, de verdovingen die hij mij toedient werken perfect, het gaat tegenwoordig wel wat anders dan bij de kinderbeul uit mijn jeugd.

En verder heb ik nu mooi tijd om mijn nieuwe Samsung tablet uit te proberen. Daar gaat héééél veel tijd in zitten.

Rooien

Onder grote en oplettende belangstelling van de hond ben ik begonnen met het rooien van de vroege aardappelen. Vanmorgen heel vroeg zodat het nog niet al te warm was.
"Man, man, wat een wark!" Wat een zware rotgrond is het toch en wat een magere oogst hebben we ook dit jaar weer.
Ik zei net tegen Diny dat dit hoogst waarschijnlijk de laatste keer is geweest dat ik aardappelen poot. Teveel zweetdruppels voor te weinig opbrengst.
Dat mag best van haar zei ze, mits ik een regionale aardappelboer kan vinden die een goed, lekker en onbespoten product verkoopt.
Dat wordt nog zoeken.

Zie de maan.....

......schijnt door de bomen. En dat in juli al, het is nog lang geen sinterklaas.
Maar dit soort dingen zie je als het lang warm blijft en we dus ook heel lang voor het huis blijven zitten mijmeren. Ik zag vandaag het getal 37 op de thermometer en dat mag je toch wel warm noemen. Zo warm dat een mens eigenlijk helemaal niks zou moeten doen. En dat doen we dus ook maar niet.
Want we vallen inmiddels bijna in de gevarengroep van ouderen die zo moeten oppassen dat ze wel genoeg drinken en dat soort waarschuwingen. Fijn dat men aan ons denkt en met ons begaan is.

Braaf.

Braaf, dat zijn ze allebei.
Blekkie van de buren kwam gisteren al kwispelstaartend aanwandelen met een geraamte van een kip in zijn bek. Hij kwam naast mij liggen en gaf het aan mij als een heel fijn cadeautje. Ik was er dan ook hevig blij mee.
En Anka heeft ons gisteren weer eens verlost van een behoorlijk lange slang. Ongevaarlijk naar men zegt, maar toch griezelig om bij huis te hebben. Maar met één flinke beet achter de kop heeft ze alle problemen opgelost, met een gebroken ruggengraat gaf de slang de geest. En daar was ik nog heviger blij mee.

Boordevol.

Terwijl de meteodiensten dreigen met het loslaten van de canicule in Zuidfrankrijk, meent Butagas, onze huisleverancier van brandbaar brandstof, dat het hoog tijd wordt om onze gastank tot de nok toe vol te blazen met propaangas. We kregen net tevoren een sms'je dat de gasprijs per 1 juli met 50 euro per ton was gedaald. En aangezien er ruim 500 kilogram gas bij in kon worden geperst, scheelt dat toch weer mooi 25 euro. Nu nog even afwachten hoeveel het echt kost per kilogram, want daar komt het nu op aan.
Maar mooi dat we hier toch weer bijna twee jaar van kunnen stoken.Als we zuinig zijn, tenminste.
En als we voldoende brandhout hebben, want dat kost nog minder.

Spuit 11.

Nadat ik vanmorgen de laatste hand gelegd had aan het monteren van enkele prefab vliegengordijnen en het knutselen van een zelfbouwvliegengordijn voor de buren en tevens meteen ter afsluiting een vette rekening had ingediend, had ik nog voldoende energie over om de gevel van ons huis eens een keer goed schoon te spuiten met de hogedrukspuit. Er waren vieze zwarte strepen op gekomen door de regen die daar langs druipt. En omdat ik de muren nog een keer wil oververven moeten ze toch schoon zijn.

Orchidee?

De regen klettert, het dondert en bliksemt om het huis en het is vele graden kouder dan vanmiddag.
Kortom, het is weer om binnen te zitten. En dat kan natuurlijk wel ook al zijn we dat niet meer gewend.
Nu heb ik even tijd om op de computer op te zoeken aan welke boom eigenlijk die mooie orchideeachtige bloemen bloeien. Zou het soms de orgideeënboom zijn?

Mieren A2.

Wat een gemier. Op deze mierensnelweg is geen flitscamera of een trajectcontrole te zien. Het scharrelt allemaal door elkaar maar, hoelang je ook kijkt, botsingen komen niet voor.
Zouden ze toch slimmer zijn als mensen?

We voelen nattigheid.

Zaterdagavond, een uur of acht. De tuinstoelen staan droevig in een hoekje te wachten op betere tijden. Het regent en het water stroomt klaterend in de regenton die Diny net vandaag helemaal leeg had getrokken om haar DMM te sproeien. De wind giert om het huis en de donder rommelt achter de heuvels, dus ligt Anka veilig in haar donkere hoekje van de woonkamer. Want niets ter wereld vindt ze enger dan onweer.
En toch geeft de metro voor de komende week temperaturen aan van boven de 30 graden.

We zullen zien. Maar vanavond zitten we weer eens een keer binnen.

Burenhulp.

Soms doe je wat als er om hulp gevraagd wordt. Zodat ik gisteren en vandaag bij de buren iets verderop, gepoogd heb om enkele muggenhorren voor de ramen te spijkeren. Nou ja, alleen 's morgens enkele uurtjes, want 's middags is het veel te warm om in beweging te komen.

Dat waren kant en klare rolhorren die alleen maar op maat gemaakt, in elkaar gezet en gemonteerd hoefden te worden. Simpel zou je zeggen, maar de eerste kostte me de hele morgen voordat ik echt door had hoe het moest. Vanmorgen had ik de overige twee klaar kortere tijd dan de eerste alleen!
Alles moet geleerd worden, maar als ik het dan ook eenmaal ken....Helaas zal het de komende jaren wel niet meer voorkomen en dan is het dus weer nutteloze kennis.

Op de foto's hierboven zie je hoe de boeren hier dankbaar profiteren van het prachtige hooiweer en hoe Anka de koelst mogelijke plek uitzoekt.

Gloeiende, gloeiende stinkzooi, merde, shit, poep!

Zo dat is er uit, het moest even. Want wat ik niet verwacht had dat zou komen is toch gebeurd. Ik dacht dat ik de rioolleiding goed had  laten doorspuiten, een paar jaar geleden. Ik dacht dat ik daar nooit geen omkijken meer naar zou hebben. Ik kan zoveel denken.
Want wat gebeurt er?

(Samenspraakje): "go, ik heb het idee dat de wc ook niet meer goed doorspoeld". "Ja, ik dacht ook al zoiets, het zal toch niet zo zijn de de septictank alweer verstopt zit. Want die heb ik toen in orde laten maken door een bedrijf dat septictanks in orde maakt." "Nou, daar heb ik geen verstand van, zorg jij nu maar gewoon dat het weer in orde komt"

En daar sta je dan. Ik kwam er na heel veel slim denkwerk achter dat de andere wc's wel goed functioneerden en dat het dus gelukkig niet aan de septictank zou kunnen liggen.  Na enig moeizaam graafwerk ontdekte ik dat de enige oude rioolleiding die diep onder de beton ligt toch nog verstopt zat door resten van de wilgenwortels. En na nog veel meer moeizaam geworstel en gewroet heb ik dat er (hopelijk) helemaal uit gekregen. Mocht dat niet het geval zijn dan zal ik t.z.t. dat vanzelf wel merken.

Pechpad.

De dikke vette pad op de foto had een beetje pech. Hij is met zijn dikke lijf in de vijverpompput gevallen of gesprongen. En omdat het waterpeil in die ton nog wel eens wil dalen, zat hij hopeloos gevangen. De steile plastic wand was te glad om er uit te kunnen klimmen.
Gelukkig zag ik hem op tijd en zodoende kon hij, nadat ik het water bijgevuld had, een veilig heenkomen zoeken. Een verdronken pad, daar hebben we ook niks aan.
En nu moet ik maatregelen treffen om herhaling te voorkomen.

Warm.

Wat zullen ze het warm hebben gehad, die arme tourfietsers in de Pyreneeën. Maar wat nog erger is, ook wij hebben het warm gehad bij les Tamaris. Zo warm zelfs dat we het koelste plekje dat we vinden konden in gebruik genomen hebben. Uit de brandende zon en in het matige windje dat er nauwelijks waaide.
Maar verder hoor je mij niet klagen. Tenminste niet over het weer, wel over de computer die volledig lamgeslagen was. Misschien ook wel door de warmte. Maar ook dat is na lang klungelen mijnerzijds weer goed gekomen, geloof ik.

Pech.

Onze grootste pech vandaag was een lekke band bij de Twingo. Diny vond gisteravond, toen ze van het koor kwam, al dat de auto niet lekker liep. Hij bonkte ietwat. Bij controle vanmorgen bleek dat dit heel wel mogelijk was. Het rijdt niet lekker op een velg.
De plaatselijke garage was wel bereid om de band te repareren, zelfs na enig aandringen ook nog wel tout de suite. Hij plakte er aan de binnenkant een reparatiestukje in, net als bij een fietsband. Nog nooit eerder gezien, maar ik was desondanks wel weer 20 euro lichter.

Pittig.

Pittig is natuurlijk onze vloeiende samenwerking in de keuken. Dat is iets wat normaal niet voorkomt, daar houd ik mij in het algemeen verre van.

Maar die pittigheid slaat ook en vooral op de vele kersen die ik van hun pit mag ontdoen met een apparaatje van 6 euro bij de Lidl, waarna Diny korte metten maakt met het sappige vruchtvlees en het uiteindelijk gevangen zet achter glas. Ze lijkt mevrouw Hak wel.

Wonder boven wonder zit dit jaar deze kersenboom bomvol lekkere vruchten en dat leek er lange tijd echt niet op.  Het weer was te koud en te nat waardoor de onmisbare bijen en aanverwant ongedierte hun onmisbare taak volgens mij niet naar behoren hebben kunnen uitoefenen. Hoe mis kan ik het hebben?

Er zitten zoveel kersen aan die boom dat, nadat ik er morgen nog eens een paar emmers vol van af haal, er nog voldoende aan blijft zitten om een heel weeshuis te trakteren. Maar die zijn er niet hier in de buurt, volgens mij.

Zo maar.

Als er verder niet veel te vertellen valt kan ik altijd nog een plaatje laten zien van mijn vijvertje dat omzoomd is met bloemenpracht. Het bloemenzaadmengsel dat ik daar gezaaid heb geeft een erg mooi resultaat.
En verder kan ik vertellen dat het olifantjesgras op het land van de buren zich langzaam maar zeker een weg naar boven heeft geboord. Het duurt nog wel even voor dat het echt olifantsgras genoemd mag worden. Maar alles moet natuurlijk zijn tijd hebben.

Mooi.

Het is goed rusten na een hele morgen van hard werken. Op de inmiddels al vaker door mij genoemde en dus bekende oude Franse vroegere wijnboerderij, mocht ik weer eens mijn oude vak uit mijn jongelingsjaren uitoefenen. Hoewel het in die aloude prehistorische tijden nog geen dagelijks werk was om vaatwasmachines aan te sluiten. Die luxe kwam pas later en is nu ook doorgedrongen in de zuidfranse heuvels. Nog niet bij ons, trouwens.

Na een lichte onweersbui zitten we toch nog lekker buiten uitzending gemist te kijken.
De ondergaande zon geeft in het westen een prachtig plaatje.