Bofhond.

Ik had een lekkernijtje gekocht voor vanavond: visachtige stokjes met krabsmaak. Dit i.p.v. oliebollen, die hebben we hier nog nooit gemaakt.
Maar helaas, het enige juiste woord dat ik er voor kan vinden is: bah vies en dus vaart Anka er wel bij.
Na heel erg voorzichtig proeven wil zij dat spul desnoods wel opeten. Wel met héél lange tanden.
Maar toen de smaak eenmaal tot haar was doorgedrongen ging de tweede en ook de derde er smaakvol in.

En ik moet wat anders bedenken voor vanavond. Op een houtje bijten bijvoorbeeld.

Kabouter.

Wat moet je doen tijdens deze min of meer donkere dagen rond de kerst? Veel nuttigs is er niet te verrichten in deze tijd van het jaar.
Nu hoeft dat natuurlijk ook niet, het meeste nuttigs heb ik in de loop van de tijd al wel gedaan. Al wat rest zijn leuke dingen.

Daarom neem ik de houtbeitels en de klophamer maar weer eens ter hand en ga een beeld maken.
En wat voor beeld!

Diny kwam met het verzoek om een kabouterbeeld voor in de tuin. Burgerlijk en zeer achterhaald volgens velen, maar dat geeft niet.
Er schijnen ook hier echt kabouters te bestaan (een zuidfranse ondersoort met alpinopet),  maar die blijven niet rustig zitten om zich te laten bekijken. Daarom dit standbeeld.

Licht en warm.

Na het ongemak van gisteren heeft het weer zich vandaag van de goede kant laten zien. Het was gewoon weer een warme decemberdag zoals het hoort.
De ligstoelen staan weer klaar en er kan dus uitgebreid gerust worden, lekker in de zon.

En je zou al haast zeggen dat het alweer iets langer licht is, de zon verdween vandaag om klokslag 8 minuten over 5 in de namiddag achter de bergen.
Van ons uit gezien dan.

Kerst in zuid frankrijk.

Op een niet bestaande tweede kerstdag sta ik daar helemaal alleen (natuurlijk wel met hond) in een kaal bos, waar het stormachtig is en koud en nat en waar de takken je om de oren waaien, een foto van mezelf te maken.
Hoe eenzaam en verlaten wil je het hebben? 

Zo zie je maar weer dat het hier ook niet altijd zonnig en warm is. Het lijkt wel herfst, ook al is het winter.
Snel naar huis waar Diny bij de warme kachel wacht met een lekkere kop warme chocolademelk.

Stilte.

Stilte voor de storm? Een weerbericht vertelde ons dat het ook hier vandaag behoorlijk zou gaan stormen, net als in grote delen van la douce france.
Een ander weerbericht vertelde daarentegen dat het hier rustig zou blijven.

Gelukkig is het tot nu toe kalm gebleven. Het is echter niet zo'n mooi weer als de foto doet vermoeden want die is eergisteren gemaakt. Lekker buiten zitten is er even niet meer bij.

En nu wachten we af wat de kerst ons zal brengen, behalve natuurlijk vrede en zaligheid.
De supermarkt waar ik op bevel herstel op verzoek van Diny vanmorgen naar toe ging  om op de valreep nog een paar inkopen te doen, puilde uit. Heel Saverdun en omstreken deed op het laatste nippertje de kerstinkopen voor hun repas de Noël.
Maar ik had daar weinig last van want de meesten stonden in de rij bij de vishoek te wachten op hun porties mosselen, garnalen, huitres en ander stinkspul. Nou, ze doen hun best maar, wij doen niet mee. Al was het alleen maar omdat ik een hekel heb aan in de rij staan.

En weet je wat zo prettig is aan het wonen in Frankrijk? Nou, onder andere dat ze hier gewoon simpel maar één kerstdag hebben. Dat vinden ze genoeg voor het vieren van een verjaardag. En dat is het natuurlijk ook.

Kerst.

Uiteraard wensen wij, vanuit het voor velen verre en voor ons warme  zuidfrankrijk, jullie allemaal goede kerstdagen toe.

Wijn

Ik ben steeds maar weer op zoek naar de lekkerste rode wijn van Frankrijk. De keuze is groot, Bordeauxwijn, Corbiêres, Fronton, uit alle windstreken zijn er wijnen te koop. Te veel om op te noemen.

Deze keer heb ik maar weer eens een wijn uit de Ariége aangeschaft, die is vaak ook goed te drinken.

Wij Nederlanders drinken vaak een rode wijn 's avonds voor de gezelligheid, maar de Fransman drinkt dit bijna uitsluitend bij de maaltijd. En dan zijn de meeste wijnen wel te drinken. 

Maar een wijn om zo te drinken moet je echt zoeken. Dat is een dagtaak.

Stokken.

Tja, wat zullen we nu nog eens gaan doen, de hele dag achter de geraniums zitten is ook niet alles. Hoewel, die paar geraniums die we hebben staan nog buiten, dus met mooi weer is dat niet heel erg.

Dus heb ik toch maar weer eens mijn oude handwerk opgepakt en ben weer aan het houtbewerken geslagen. Eerst voor de aardigheid maar eens een versierde wandelstok gemaakt. Als je ouwer wordt kan die goed van pas komen.

En daarna heb ik in het bos een stevige hazelaarstak afgezaagd welke ik wil transformeren in een rijkelijk versierde pelgrimsstaf. Niet dat ik ooit van plan ben om een pelgrimstocht te gaan maken. Maar het is gewoon leuk om te doen.

Bloot.

We hebben in Esplas de komende zomer geen schaduw meer, dat wordt afzien voor de bewoners. De mooie platanen met hun loverrijke kruinen zijn drastisch gekortwiekt.
Met enige regelmaat worden die bomen gesnoeid, misschien omdat ze anders te topzwaar worden. Ik weet eigenlijk niet waarom. Het duurt weer enkele jaren voor er weer behoorlijke takken aan zitten.

Voor de gasten

Onder de kersenboom is het 's zomers goed toeven.

Alleen is het jammer dat de grond zo schuin afloopt zodat je er geen stoel kunt neerzetten.
Daar poog ik nu wat aan te doen. Ik ben bezig om achter die boom een vlak stukje te maken wat weer met gras ingezaaid gaat worden.
Zodat er fijne rustplek ontstaat voor de vermoeide gasten die bij ons weer op krachten hopen te komen.

Europa.

Vandaag hebben wij ons bij de gemeente den Haag aangemeld voor de verkiezingen van het Europese parlement. Dat moet als je ook wilt stemmen terwijl je in het buitenland woont. En dat is simpel te doen via internet en E-mail.
Omdat ze ons al wel kennen in den Haag kregen we nu al een mailtje waarin we werden aangespoord om die aanmelding tijdig te regelen.
Dat we in het buitenland wonen is vanuit Nederlands oogpunt wel waar, maar of we ook mee doen aan die verkiezingen is nog lang niet zeker. Maar als je niet aangemeld bent weet je zeker dat je niet mag mee doen.

Of we ter zijner tijd werkelijk gaan stemmen is afhankelijk van de kandidaten en hun al dan niet geloofwaardige verhaal. Nu hebben we er nog geen zicht op.
Ik ben voor de Europese unie, maar het moet wel anders dan het nu gaat. En dat wil ik geregeld zien.

TNT weg er mee.

TNT, zegt die naam jullie iets? Voor mij staat die naam voor de meest achterlijke organisatie die er in de wereld bestaat.
Ik heb bij een online bedrijf een dek voor de camper besteld. Bij gebrek aan een fatsoenlijke garage kreeg ik medelijden met de camper die de hele winter open en bloot buiten moet staan. Vooral omdat hij dan in het voorjaar zo ontzettend smerig is op het dak.
Ik liet dat dek bij de bestelling thuis bezorgen. Dat kost wel 5 euro meer, maar dan hoef ik er niet achteraan te sjouwen. Makkelijk toch?

Wat schetst mijn verbazing en vooral verontwaardiging toen ik op het volgsysteem te lezen kreeg dat de colli vanmorgen was afgeleverd bij een centraal depot in Saverdun.
Bij het ophalen kreeg ik te horen dat tnt (hoofdletters is te goed voor dat k.bedrijf) dat altijd doet als ze het adres niet kunnen vinden. Ze hebben niet eens een poging gedaan!
Ik weet uit ervaring dat dit van de chauffeur afhangt. Er zijn een paar ontzettende stomkoppen bij.
Hierna heb ik meteen een E-mail gestuurd om die 5 euro verzendkosten terug te vorderen, want ik noem dit oplichting.
Ik ben benieuwd.

En denk je dat dit alles is?
Toen ik bij onze Franse Rabobank in de pinautomaat even mijn bankpasje uitprobeerde omdat ik het al een paar keer niet had kunnen gebruiken, gaf de automaat te kennen dat ik het pasje niet terug zou krijgen. Neem maar contact op met de bank, was de ijskoude mededeling. Wat nu weer?

Oh ja, nog één keer: tnt WEG ERMEE!

Zagen.

Wat een mooi weer om buiten klusjes te doen. Ook Diny hield het binnen niet langer uit.
Er ligt nog steeds een stapel snoeihout te wachten tot iemand dat aan mootjes zaagt. Dat heeft ze dus aangepakt. Dit onder het goedkeurend toezichthoudend oog van een zich in de zon koesterende hondebeest.

Al zagend ontdekte ze een tak waar een heel mooi motief uit te voorschijn kwam. In plaats dat ze vlinders in de buik had, ontdekte ze vlinders in het brandhout.

Ik heb voor haar een paar mooie schijfjes afgezaagd en gladgeschuurd.
Hoe mooi kan het zijn.

Zomaar een woensdag.

Wat moet je doen als het weer eens zo'n prachtig mooi weer is? In de tuin is niet veel nuttigs meer te doen. Binnenzitten is geen optie.
Dan maar de laarzen aangetrokken, pet op gezet en  de wandelstok gepakt. De hond hoeft niet geroepen te worden want die loopt al vooruit. Er is niets fijner voor een hond als door de velden struinen.

We hebben voor de aardigheid ons eigen bos maar eens geïnspecteerd, er moet toch binnenkort wel weer het nodige brandhout worden gezaagd. Alle bomen staan er nog.

Op de terugweg zag ik toevallig en tot mijn grote vreugde de man die ik al een poos in gedachten had: de installateur die 3 jaar geleden de verwarmingsketel heeft geplaatst. Die ketel mag wel eens een keer schoongemaakt worden. En hoewel ik in mijn werkzame leven duizenden ketels heb schoongemaakt en vooral heb laten schoonmaken, waag ik me niet meer aan deze nieuwerwetse exemplaren.
Hij beloofde dat hij dat binnenkort zou regelen en stelde mij gerust door te zeggen dat het niet zo'n groot werk is.

Fijn om te weten.

Oranje boven.

Gisteren was het een dag van diepe rouw in Frankrijk, men herinnert zich maar al te goed dat 200 jaar geleden ene Willem in Scheveningen aan land kwam. Exit Napoleon.
De huidige Willem hoeft zich hier voorlopig niet te laten zien. Ook al noemt hij zich ook nog Alexander.

Vandaag ging het buiten te keer alsof het nog steeds oorlog was. De geweerschoten daverden door het dal.
Of het één met het ander te maken had weet ik niet. Het is natuurlijk wel toevallig dat wij, Nederlanders, hier wonen. We zijn het veilige huis niet uit gegaan.