Ik had een lekkernijtje gekocht voor vanavond: visachtige stokjes met krabsmaak. Dit i.p.v. oliebollen, die hebben we hier nog nooit gemaakt.
Maar helaas, het enige juiste woord dat ik er voor kan vinden is: bah vies en dus vaart Anka er wel bij.
Na heel erg voorzichtig proeven wil zij dat spul desnoods wel opeten. Wel met héél lange tanden.
Maar toen de smaak eenmaal tot haar was doorgedrongen ging de tweede en ook de derde er smaakvol in.
En ik moet wat anders bedenken voor vanavond. Op een houtje bijten bijvoorbeeld.
