Op een niet bestaande tweede kerstdag sta ik daar helemaal alleen (natuurlijk wel met hond) in een kaal bos, waar het stormachtig is en koud en nat en waar de takken je om de oren waaien, een foto van mezelf te maken.
Hoe eenzaam en verlaten wil je het hebben?
Zo zie je maar weer dat het hier ook niet altijd zonnig en warm is. Het lijkt wel herfst, ook al is het winter.
Snel naar huis waar Diny bij de warme kachel wacht met een lekkere kop warme chocolademelk.