Toen we verhuisden naar les Tamaris in oktober 2010, lag er nog een hele grote stapel brandhout bij Chicane. Dat was natuurlijk zonde om dat te laten liggen en daarom reed Diny toen ontelbare keren heen en weer om al dat hout over te brengen.
En een plezier dat we ervan gehad hebben, we stoken er nu in vierde winter nog van.
Maar helaas, nu nadert toch wel heel snel het einde van die stapel. Misschien nog een goede week en dan is het op.
Al met al was het zeker de moeite van het verslepen waard.
En moeten we dan in de kou zitten? Nee hoor, ik heb in de loop van de jaren weer voor vele winters gekapt, waarvan het eerste hout al lang weer droog is en opgestookt kan worden.
