Kaalslag

Boven aan het oprit staan hoge groenblijvende struiken, een soort laurier. Ze werden te hoog en te wild. Dus ben ik weer eens met kettingzaag en kapmes in de weer geweest om licht in de duisternis te brengen. Want dat is het resultaat, het lijkt binnen lichter te zijn geworden.

En een bijkomend geluk is dat het ook nog heel wat brandhout oplevert.

Maar het ging niet van een leien dakje. Mijn bril vloog me van de neus af en kwam ergens in de stapel hakhout terecht. Na een uur geduldig zoeken vond ik hem weer.

En even later gleed ik uit op een spekgladde stoep. Diny was net met de auto vertrokken en nog geen 10 tellen later lag ik op de grond te kreunen van pijn en het ergste te vrezen. Eenzaam en ook alleen. Alleen Anka zat me verwachtingsvol aan te kijken: ha leuk, weer een nieuw spelletje.

Na een vijftal minuten kon ik weer opkrabbelen en bleek alles nogal mee te vallen.
Ik ben blijkbaar niet makkelijk kapot te krijgen, een pijnlijke rib dat is alles.
.