Computerweer.

We hebben erg veel geluk met het weer. Het regent, het waait en het is guur.
Wat daar zo fijn aan is?

Vanwege de dreiging van windows xp dat ze er mee ophouden, ben ik op zoek gegaan naar een vervanger en ben uit gekomen bij Linux mint, een programma dat gratis te downloaden is van internet en dat volgens zeggen ook nog een stuk beter beveiligd is tegen virussen en ander gespuis.

In mijn optimisme dacht ik dat ik dat allemaal zelf zou kunnen installeren maar dat was een kleine zelfoverschatting. Dus moest computerPeet ingeschakeld worden, die zich tot mijn grote vreugde best wel eens wilde verdiepen in de geheimen van linux.
Vermoedelijk ook met het oog op toekomstige werkgelegenheid.

Dat was gisteren.
Vandaag zit ik dus, lekker droog bij de warme kachel, achter mijn computer de bediening te doorgronden en om de nodige programma's te downloaden.
Ik tref het toch maar weer.

Vreetzaam.

Ze kunnen er wat van, die kippen. De zakken met voer zijn niet aan te slepen en ook stellen ze een schoon hok op prijs met een bodem die bedekt is met een dikke laag strooisel.
Normaal haal ik gratis schaafsel bij een tuinmeubelen timmerende kennis, maar die laat het er ook bij zitten tegenwoordig.
Zodoende moet ik weer diep in de buidel tasten  bij de boerenbond. Hoewel gelukkig de tweede zak voer  mocht worden gekocht voor de halve prijs, wegens reclame. Wat een boffen!

Maar daar staat dan weer tegenover dat die kippen uitstekend hun taak vervullen en aan de lopende band eieren leggen.
Dus ik mag niet klagen.

Hoofdbrekens.

Wat kan een mens het moeilijk hebben.
Diny vroeg om een vliegenscherm voor het raam van de slaapkamer. Met zo'n ding kun je, volgens haar, het raam wagenwijd open zetten om te luchten zonder dat er vliegend ongedierte binnen komt.

Vooruit maar weer, zij vraagt, wij draaien.
Nu heb ik het eerste probleem al bij de kop: hoe ga ik dat doen?

Ik kan natuurlijk zelf zo'n ding maken, net zoals ik voor de deuren gedaan heb. Maar dan loop ik direct tegen een probleem aan, ik kan alleen maar horren maken die met een scharnier open en dicht gaan. En dat kan en mag weer niet, want 's nachts moeten ook de vensterluiken dicht en dan zitten ze elkaar ik de weg.
Dus die optie is vervallen.

De tweede optie, een stuk duurder, is het kopen van een oprolbaar vliegenscherm. Met pijn in mijn hart heb ik daar voor gekozen, ik heb zelfs de duurste gekocht die ik vinden kon waar volgens de verkoper wel 10 jaar garantie op zou zitten. Dat moet toch wel goede kwaliteit zijn.
Maar dan ben je nog lang niet van de problemen af want de montage blijkt nog best wel ingewikkeld te zijn. Dit ondanks een uitgebreide beschrijving en een uitgewerkte tekening.

Maar wees niet ongerust, uiteraard is ook dit allemaal weer gelukt en als ik nog een tweede zou moeten plaatsen zou dat mum van tijd gebeurd zijn. Maar dat hoeft weer niet.

Gaatje vullen.

Oude Franse huizen hebben hele dikke muren. En die muren zijn opgebouwd uit grote en kleine keien, opgevuld met een zanderige of leemachtige substantie. Het geheel wordt min of meer bij elkaar gehouden door een cementlaag aan beide kanten.

Dit kan soms tot grote problemen leiden als door lekkage die muur erg nat wordt. Zoals in het geval dat op de foto te zien is. Er ontstaat eerst een klein gat in de muur welke langzaam steeds groter wordt, zo groot dat uiteindelijk de losse stenen in die muur losraken en naar buiten rollen.
Als je dan niets doet is er geen houden meer aan, je kunt er op wachten dat langzaam maar zeker je hele muur instort.

Vandaar dat ik een poging doe om erger te voorkomen door het gat dicht te plempen met beton. Hopelijk blijft dat zitten en is het gebouw gered van de ondergang.

En nu het is natuurlijk zaak om de oorzaak van die ellende, die lekkage, te verhelpen.
Maar helaas, dit oude Franse huis is zo hoog dat ik daar op mijn al wat oudere dag niet meer op klim. (ik durf niet meer) Ik weet waar het probleem zit en ik weet ook hoe het te verhelpen is, maar ik ga het zelf niet doen. Daar zijn anderen voor.

Gelukkig wonen wij zelf niet (meer) in zo'n heel hoog oud Frans huis met hele dikke muren, dat scheelt een hoop narigheid..  

Zondagmorgen.

Het miezert buiten en ik hoor nog steeds geen vogeltjes fluiten. Dat kan ons (mijn hond en ik) er niet van weerhouden om onze traditionele zondagmorgenwandeling te ondernemen.

Het voornemen is om op de verharde weg te blijven want ik heb op speciaal verzoek maar eens een schone zondagse broek aangetrokken en die mag natuurlijk niet direct al weer smerig worden.
Maar ja, mijn oog valt op een bouwland waar de overvloedige regen van de afgelopen tijd een ware grondverschuiving heeft veroorzaakt. Tientallen vierkante meters kostbaar bouwland is verzakt en weggeschoven. "Wat fijn dat het niet mijn land is", denk ik onwillekeurig!

Dat natuurverschijnsel moet ik natuurlijk even van dichtbij bekijken en dus vergeet ik mijn goede voornemen maar snel en kruip onder de afrasteringsdraad door en loop een weiland in. Gelukkig was ik wel zo verstandig om mijn laarzen aan te trekken zodat het met de vervuiling hopelijk wel meevalt.

Even verderop zie ik langs de bosrand de katjes al volop bloeien, dat geeft hoop dat het voorjaar ook dit jaar wel weer komen zal.

Ook zie ik bij diezelfde bosrand dat de jongens van het kasteel, zoals ik de beide broers die het chateau bewonen stiekem pleeg te noemen, ook weer flink bezig zijn geweest, er ligt al weer een grote stapel brandhout klaar voor de kopers die ongetwijfeld zullen komen. Vermoedelijk hebben ze deze bomen omgezaagd onder het goedkeurend toeziend oog van hun 87 jaar jonge vader die het heft nog stevig in handen heeft.


En nadat we deze bijzonderheden allemaal met verwondering aanschouwd hebben moeten we ook nog mee maken dat het bospaadje waarover we 's zomers zo mooi het bos kunnen doorsteken, veranderd is in een kolkende beek. Dit vergt dus een uiterst behoedzame doorwading, opdat het water niet  kolkend mijn laarzen binnenstroomt en die mooie broek alsnog doorweekt wordt.
Bij nadere beschouwing zou het best eens zo kunnen zijn dat ik 's zomers niet over een bospaadje wandel maar dat het dus een drooggevallen beekbedding is wat ik passeer.
Maar ja, wat maakt het uit als je het goed beschouwt.

Dit was dus een kort verslag over wat ik allemaal meemaak op een zondagmorgenwandeling. Er is altijd van alles te zien en een hoop te ontdekken.

Nettoyage

De zon schijnt, de vogeltjes fluiten (volgens Diny, ik hoor ze helaas niet meer), dus is het tijd voor een grote voorjaarsschoonmaak.

De betonnen plaats achter het huis (of voor het huis, het is maar hoe je het bekijkt) is door al het langsgespoelde regenwater behoorlijk modderig geworden. Vegen en harken helpt niet genoeg dus moet er groot materieel ingezet worden: de hogedrukspuit.

En dan wil de vastgekoekte modder wel wijken, het spettert alle kanten op. Anka, die als een idioot om de waterstraal heen huppelt om er fijn in te bijten, ziet er uit als een grote moddervlek. Die kan zo dadelijk een flinke wasbeurt verwachten.

Aan die hogedrukspuit zit één groot nadeel vast: elke keer als ik dat beton schoon spuit komen er door de sterke waterstraal stukjes beton los. Al spuitende houd ik dan na verloop van tijd geen beton meer over. Ooit zal alles weer eens vernieuwd moeten worden.

Woudreus.

Deze wilgenboom moet weg omdat er dode takken in zitten. Met het stormachtige weer van de laatste dagen vreesde ik voor mijn camper die er onder staat.
De boom die er naast staat heb ik al eens eerder gesnoeid en die ontwikkelt zich tot een mooie knotwilg.

Na een grondige studie van het wezen van die boom kwam ik tot de conclusie dat hij bij zorgvuldig zagen eigenlijk maar één kant op kon vallen, de goede kant net tussen twee andere bomen door.
Maar voor alle zekerheid heb ik toch maar even de camper weggezet, je weet maar nooit of zo'n voorspelling uit komt.

Drie minuten later viel de boom precies daar waar ik hem hebben wilde, zonder ook maar een takje schade aan de naaststaande kersenboom.
Er staat nu nog een stam van 2 meter hoog die ook weer uit mag lopen tot knotwilg

Tijdverdrijf.

Man, man wat een weer is het de laatste tijd.
Dan een dag met (veel) regen en dan opeens schijnt de zon weer in al zijn glorie. Je zou er zenuwachtig van worden. Un peu nerveux, zogezegd.
Maar ik heb nog weer een binnenklusje gevonden, een plafonnetje timmeren onder een zolder in de schuur. Zo lijkt dat ook weer een stuk netter.

En als de avond valt krijgen we nog gratis en voor niks een prachtig uitzicht cadeau.

Zo nat as driete.

Kennen jullie die uitdrukking? Ik wel dus.

En dat is het hier ook: drietenat. Het water stroomt door de overvloedige regenval vanaf de hoge weg naar beneden over mijn terrein en maakt van het gedeelte dat ik ooit (te) vlak gemaakt heb één grote moddervlakte. En de ellende is dat het ook nog door de funderingsstenen mijn werkplaats in stroomt, waar dus alles wat op de grond staat nat wordt. Merde, merde!!!

Het was dus tijd voor enige waterbouwkundige werken. Plastic tegen die fundering en een afvoerbuis in de grond om dat overtollige water beter weg te leiden.
En nu maar hopen dat ik in elk geval de werkplaats droog kan houden. De modderboel wacht op zonniger en drogere tijden, zoals het vandaag bijvoorbeeld was. Dan komt het vanzelf weer goed.

Door het oog van de naald.

Ik las vanmorgen het volgende verontrustende bericht in de krant:
“dechets verts en Ariège : interdiction de les brûler sous peine d'une amende» 

En mijn Frans is inmiddels goed genoeg om te begrijpen dat ook hier tuinafval zoals gemaaid gras en snoeitakken niet zomaar meer mogen worden verbrand.
En doe je dat toch en je wordt betrapt dan kan je dat een bekeuring kosten van 450 euro, zo stond er verder ook nog te lezen.
Want het is slecht voor het milieu en vervelend voor de buren, zegt men. 

Nu is gemaaid gras geen probleem, dat raap ik toch al nooit op. Maar ik heb wel erg veel gesnoeid, de laatste tijd.

Gelukkig had ik al niet veel zin om alles te verbranden (wat ik gewoonlijk wel doe) en heb alles op een nette hoop in een hoek van de tuin opgestapeld. Dat schijnt ook fijn te zijn voor de vogeltjes, de miertjes en de piertjes.
Maar het had dus ook anders kunnen gaan!

Alhoewel, wie zou die bekeuring hier moeten uitdelen?