Ze moeten maar eens een weekend naar zuidfrankrijk komen logeren bij hun franse nichten om op adem te komen.
Van de dieren, die in het weiland naast ons lopen, straalt de tevredenheid af als je ze in hun weelderige en gigantisch grote gras/kruidenveld ziet grazen.
Accoord, ze zullen ook niet oud worden, maar in de hun toegemeten tijd hier op aarde hebben ze het prima naar de zin.
En de kalfslapjes die er dan af komen smaken prima, zo is onze ervaring.
Tijdens mijn wandeling door en langs de vers ingezaaide velden kom ik ook weer eens langs de kleine rivier/grote beek, de Latou genaamd, die door het dal voor ons slingert. Niet spectaculair, maar wel aardig om te zien.Dat werpt meteen de vraag op wanneer een beek een rivier wordt genoemd. Heeft dat met de breedte of de diepte te maken?
Jawel, met dat soort diepzinnige vragen hou ik met soms bezig op zondagmorgen.
En langs die rivier is een 3 meter brede strook land dat niet geploegd en ingezaaid wordt door de boer, daar kun je dus prachtig lopen zonder het gewas te vertrappen. En daar groeit ook van alles aan bloemen, kruiden en ook boompjes die daar wortel geschoten hebben.
Ik zag daar een notenboompje op komen en omdat we gek zijn op walnoten heb ik die scheut met wortel en al uit de grond getrokken om hem bij mij in de tuin te herplanten.Hopelijk gaat hij het doen en groeit hij uit tot een heuse walnotenboom. Ik ben echter bang dat het wel een jaar of 5 zal duren voor er vrucht aan komt.
Maar ik zeg maar zo: beter laat dan nooit!
