Er ging een mail rond met het voorstel om allemaal een brandende kaars voor het raam te zetten als teken van meeleven met de slachtoffers van de aanslagen in Parijs.
Nu hebben wij geen vensterbank, maar wel een mooi hek waar de kaarsen ook prima op kunnen staan. En daar branden ze dan, de drie dagen van rouw die in Frankrijk zijn afgekondigd.
Helpt het, een kaars branden? Wordt daar de wereld beter van? Nee, natuurlijk niet. Maar dat is het enige wat we kunnen doen!
Hoewel geen mens het nog heeft gezien want gisteravond is er helemaal niemand langs ons huis gekomen.
Maar zelfs hier merken we dat Frankrijk in opperste staat van paraatheid is. Vanmorgen cirkelde er in de verte richting Artigat een tijdlang een helikopter rond boven een klein gebied. En volgens zeggen leeft daar ergens in de buurt een kleine groep min of meer radicale moslims die in het oog wordt gehouden door de gendarmerie.
Na een kwartier vertrok het toestel weer. Voor de rest is het gissen want ik kon natuurlijk niet zien wat er achter de heuvels op de grond allemaal gaande was.