Onze buurvrouw was jarig, ze werd maar liefst 60 jaar oud/jong. En omdat zoiets uiteraard uitgebreid gevierd moet worden werd er een feestje georganiseerd. Al dan niet clandistien, ik weet het allemaal ook niet meer. Het werd voor alle zekerheid gevierd bij een huis met een hele grote tuin van vrienden die wonen aan het eind van een doorlopende weg, zodat er geen risico was van klikkende buren die de ME optrommelen.
Maar gezellig was het en het was goed om veel buurtgenoten weer eens bij elkaar te zien. Dat werd ook de hoogste tijd. Er werd gezoend en handen geschut, net als in de goede oude tijd die ouderen onder ons zich vast nog wel zullen herinneren. Er werd gegeten, gedronken, gepraat, gelachen en gezongen. Kortom, het was feest! En het varkentje dat aan het spit werd gebraden was ook erg mals en lekker.
