Diny had zaterdag een optreden met haar koortje in Saverdun. Ja, koortje, want wegens het voor velen vrije en lange weekend, 8 mei bevrijdingdag en dan ook nog een toch weer vrije pinkstermaandag er achteraan, waren verscheidene koorleden niet aanwezig.In Saverdun, dat is dus niet zo heel erg ver weg. En in de bioscoopzaal, dus geen harde kerkbanken deze keer. Ik had het koor al erg lang niet meer gehoord en Diny vroeg of ik ook nog weer eens kwam luisteren. Zij moest er anderhalf uur van te voren zijn om te repeteren en nam dus de auto mee. Ik moest maar gaan fietsen, dat kon makkelijk.
Maar terwijl alles ten noorden van ons, tot in Nederland toe, zat te puffen onder een brandende zon, zaten wij hier met windkracht 8 alles vast te binden zodat het niet zou wegwaaien. En dan gaan fietsen?
Goede raad was duur, maar de camper staat er ook nog en dus kon ik toch nog zonder veel moeite naar de concertzaal komen.
De verrassing was dan ook groot toen ze me toch nog, een kwartier te laat maar ruim op tijd, binnen zag komen. Een kinderkoor begon net te zingen. We keken elkaar aan en waren het eens: als ze nog heel lang erg hard oefenen zou het nog wel wat kunnen worden met dat kinderkoortje.Een ander kinderkoor dat daarna kwam had ook te kampen met het afwezigheidsvirus. Van de zeven waren er vier niet op komen dagen. Dus werd er met z'n drieën gezongen. Erg moedig.
Maar op het optreden van het koor van Auterive, waar Diny dus bij is, valt weinig op aan te merken. Een mooi repertoire werd heel mooi gezongen.
