En alweer heb ik een dode ree gevonden, deze keer wel heel dicht bij huis. Hij is op zijn vlucht voor het een of ander met zijn kop in het grofmazige schapengaas terecht gekomen en kon zich dankzij zijn hoorns niet meer terugtrekken.
Een tragische dood, lijkt mij. Toen ik hem ontdekte was er niet veel meer over dan de kop die door het gaas hing en het door rovers half afgekloven karkas.
Dit is al de derde keer in mijn korte leventje hier dat ik zoiets meemaak. Eerst die ree die vermoedelijk door Filou de dood is ingejaagd. Toen later die ree die ook met zijn kop in schapengaas verstrikt was geraakt en die toen door de door mij opgeroepen jager uit zijn lijden werd verlost.
Deze keer kon ik niets méér doen dan, met de neus dicht geknepen, de kop terug te duwen door het gaas en de afrastering weer repareren die door het wanhopig gespartel los was geraakt.
Drie keer is genoeg, ik hoef er niet méér te vinden.
