Kleurig.

Er ligt nog steeds enig achterstallig onderhoud te wachten.
Bijvoorbeeld het schilderen van de ramen en de keukenbuitendeur zat al heel lang in de planning. En dit geweldig mooie weer is erg geschikt om zo iets te doen, je kunt wachten tot er schaduw is.

Het huis frist er erg van op, vinden wij.

Barcella op TV.

Barcella op het journaal van de regiozender Rhone-Alpes tijdens een optreden in Saint Etienne. En samen met Barcella dus ook Marcel met zijn contrabas. Hij is maar heel even te zien, maar hij schopt het toch maar mooi een stuk verder als ik. Ik ben nog nooit op TV geweest.

Voor wie het ook wil zien, klik op Barcella.

“Dat zal u de kop vermorzelen”.

De bijbelvasten onder de lezers zullen vast en zeker deze frase herkennen uit Genesis.
En dan gaat het over een erg vervelende slang die vrouwen lastig viel.

Hier was het vandaag niet veel anders. We waren een eindje wezen fietsen en toen we terug kwamen hoorden we Anka blaffen en janken. Zou zij ons zo gemist hebben?
Nee, ze stond te dreigen naar een slang van ongeveer een meter lang, die zich in een bloembak genesteld had. Toen ik dichterbij kwam om ook te kijken kwam dat beest met de kop omhoog en een heen en weer flitsende tong recht op mij af kronkelen. En dan zijn ze vreselijk snel ook nog.
“Ze zijn niet giftig”, hoor ik wel van diverse kanten, maar als ze zo op je af komen heb je daar even geen boodschap aan.
Het gevolg is een kapotte bezemsteel en een slang met een vermorzelde kop.

Ik weet dat er nog minstens één in een hol voor het huis zit en die is nog een halve meter langer. Die is hierbij gewaarschuwd, met mij valt niet te spotten! Ik ben een waarlijk dierenliefhebber, maar er zijn grenzen aan mijn liefde.

Teleurstelling.

Wat nu weer? Nou, die eierbroederij die ik had opgezet loopt niet zoals ik me dat voorgesteld had. 6 Eieren onder de kloek en 15 eieren in de broedmachine, daar moet toch resultaat van komen.

En wat komt er uit? Eén kuiken dat een dag te vroeg te voorschijn komt en meteen verongelukt omdat ik de broedmachine nog niet had uitgezet. Twee kuikens komen netjes op de geplande tijd uit het ei en de rest wordt niks.

Onder de kloek worden uiteindelijk 3 kuikentjes geboren waarvan ik er één ook nog zelf uit het ei heb moeten pellen. Man, man wat een score.  Totaal 5 stuks, maar wel 5 hele mooie kuikens. De kloek mag ze alle 5 opvoeden, hierdoor heb ik geen verwarmingslamp nodig en heb ik ook een hok te veel leeggemaakt.

Als troost geeft Diny me in de loop van de middag een lekker fris fruitmengsel te eten, bestaande uit gekochte bananen en heerlijke, zelf geplukte zomerkoninkjes. Daar knap je dan wel weer van op en hebben we toch nog een leuke pinksterdag.

Tegenvaller.

Alweer één? Ja, alweer een bittere tegenvaller, het zit ons niet mee.

Wat er gebeurd is?

We hebben twee mooie kersenbomen die vorig jaar een enorme oogst aan lekkere kersen opgeleverd hebben. Een vroege meikers en een heel lekkere kers die wat later rijp is.

En aan die meikers hingen nu weer mooie kersen, niet zoveel als de vorige keer, maar toch. We hadden er een paar laaghangende van geproefd en het werd tijd om de ladder er bij te zetten om de hoger groeiende kersen te plukken. Dat heb ik dus de volgende dag gedaan, want het had de tijd nog wel, ze waren nog niet helemaal rijp.

Die volgende dag zet ik die ladder tegen de boom, ik klim naar boven om te plukken en ik zie bijna geen kers meer hangen! Deze keer waren de eksters en de vlaamse gaaien ons te vlug af, die lusten wel onrijpe kersen. De rotzakken!

Nu maar afwachten hoe het straks met die andere boom afloopt. Hopelijk hebben ze dan voldoende ander voedsel en blijven ze van de kersen af.

Diedeljo, klinkt zijn lied.

En dan heb ik het natuurlijk over de wielewaal. Voor het eerst hebben wij zijn zang gehoord en het is echt zo, hij zingt werkelijk een soort van diedeljo. En ook zagen we ze weer langs vliegen, vier stuks tegelijk nog wel. Een mooi gezicht.

Er zingt en fluit toch van alles en nog wat, de laatste tijd. Daar wordt je wel vrolijk van.

Niet van de jaarafrekening van de AOW die we vandaag in de bus kregen. Tot onze grote schrik lazen we dat de AOW steeds bruto uitgekeerd is, er is helemaal geen loonheffing ingehouden. Wel een enorm bedrag aan zorgverzekering buitenland.

Achteraf gezien klopt dat natuurlijk ook wel, want als je in het buitenland woont heb je de keuze in welk land je die belasting wilt betalen. Dus kan er ook niet ingehouden worden.

We vonden het steeds een redelijk comfortabel bedrag dat op onze rekening gestort werd. Valt dus tegen.

 Leuk is anders.

Kippig.

Er komt weer uitbreiding van het pluimveebestand.

Ik heb mijn kaarten op twee mogelijkheden gezet. Een aantal eieren liggen in de broedmachine en een aantal liggen er onder een broeds zijdehoentje. Die staan er om bekend dat ze uitstekende broeders zijn, dus dat zal wel goed komen. Over een paar dagen moet het zover zijn dat ze uitkomen. Ik ben benieuwd, want ik het de eieren niet geschouwd en dus is het maar afwachten of ze bevrucht zijn

Omdat ik zelf geen geschikte haan heb om legkippen met te fokken heb ik een aantal eieren van Ena gekregen.

Ik heb er zelf alleen twee zijdehoentjeshanen lopen, maar om nu kruisingen te fokken lijkt me geen
goed idee. Want de 50 procent hanen die er normaal gesproken geboren worden moeten uiteindelijk
wel de pan in. En een zijdehoentje weegt echt absoluut niks, daar zit geen vlees aan. Vandaar
dat er ook nog steeds twee levend rondlopen.

En als voorbereiding heb ik mijn kippenhok/ren bouwhobby weer
mogen uitoefenen. Er moet ruimte gemaakt worden voor het
jonge kroost.

Herfstregen.

Dit jaar valt een deel van de meimaand in de herfst.

Zat ik vorige week nog te juichen over het geweldig mooie weer dat we in Spanje hadden, nu kunnen we niets anders als mopperen op het gure, natte en winderige weer van dit moment.

De kachel staat ’s morgens vroeg al roodgloeiend te loeien om het binnen warm te houden. Het is niet meer dan 9 graden buiten en er is de laatste dagen al weer 32 mm water gevallen.

Is het geen schande?

Maar er gloort hoop aan de horizon, de komende week zal het elke dag een beetje warmer worden.

Hoera!

spanjetochtje.

Zoals plechtig beloofd heb ik ook nu weer een klein verhaaltje gemaakt over onze spectaculaire tocht door een klein deeltje van Spanje.
Als jullie het willen lezen moet je hiernaast/onder wel even op "camperreizen blog" klikken, want daar hoort het thuis.

taalproblemen.

Ja, we zijn weer thuis. Het is mooi weer geweest en het is weer mooi geweest, letterlijk en figuurlijk. Maar dat verhaal komt nog wel.
Om een indruk te geven wat het verschil is tussen baas en hond, zie het filmpje.
Een spaanstalige hond en en nederlandstalige franse hond hebben geen enkel probleem om samen te communiceren.
De baas had het wat moeilijker.

Lekker.

Mitzi had ook deze keer weer huis en dieren bewaakt toen wij in NL waren en dat schept alweer een schuld. Om ook hier wat aan te doen hebben wij afgesproken om haar en dan tegelijk ook maar haar echtgenoot PP mee uit eten te nemen.

En omdat Lisa en Nicole sinds enige tijd een restaurantje begonnen zijn bij het bamboepark hadden we nu een geldige reden om daar eens te gaan eten. Allemaal tevreden, zullen we maar zeggen. En dat waren we ook, het weer viel mee, het park is leuk om eens door te lopen, de vlinders waren mooi en de plat du jour was voortreffelijk. Wat willen we nog meer?

Dat zal ik nu vertellen, we willen morgen met de camper naar Spanje vertrekken om weer eens wat leuke dingen te bekijken. We moeten er nodig weer eens uit.

Ik heb een paar mooie bestemmingen opgezocht op internet. Ik ben van plan om Diny een paar mooie sierra’s te laten zien, grote woeste natuurgebieden. Ik ben zelf ook wel benieuwd.

Het is dus heel goed mogelijk dat het even duurt voor ik weer wat op dit blog kan schrijven.

Wisselend.

Het kan vriezen of het kan dooien.

Zo extreem is het weer gelukkig niet, maar toch scheelt het een jas.

Gisteren was het 26 graden, eigenlijk snikheet dus en konden we voor het eerst dit jaar genieten van een mooie zomeravond. We hebben dan ook, nippend van een glaasje koele witte wijn, tot elf uur naar de lichtjes gekeken en naar de nachtgeluiden geluisterd. Wie zou daar niet jaloers op worden?

En vandaag is het weer bewolkt en veel koeler. Veel minder fijn.

En wat ook leuk is dit jaar: we kijken vanuit het keukenraam uit op een broedhol van een stel bijeneters, prachtig mooie vogels. Zo dichtbij huis hebben we ze nog niet gehad.

Volgens wikipedia hoort er de volgende beschrijving bij:

De naam is duidelijk afkomstig van zijn voornaamste voedselbron. Verder eet hij ook wespen en andere insecten. De bijeneter is immuun voor bijen- en wespensteken. Om steken te voorkomen weet hij ze van hun angels te ontdoen door deze tegen een tak af te wrijven.

Hij is herkenbaar door zijn exotische kleuren. Hij leeft in groepsverband en broedt dan ook in kolonies in holen in wanden van oevers en bergen, soms ook in de grond.

Maar dat leven in groepsverband gaat hier niet op, er is maar één hol en er zijn maar twee vogels

Schade.

Wat een dag, het ene is nog nauwelijks gerepareerd of het andere gaat al weer stuk. Wat een toestand.

Ik had al een poos een probleem met mijn onmisbare aanhangwagentje. Er kwam een raar geluid van het linkerwiel. Zelfs ik kon nog wel raden dat een kogellager stuk moest zijn. Maar zo’n ding zelf vervangen ging mij boven de pet, ik had geen idee hoe ik dat uit elkaar moest krijgen.

Een poos geleden had ik hem naar een landbouwwerktuigenbedrijf gebracht voor reparatie maar nadat hij daar enkele weken had gestaan en er nog steeds niets aan was gebeurd, heb ik hem maar weer opgehaald.

Probleem, hoe los ik dat op? Geen probleem, ga naar TerraMachina, zo kwam in eens bij me op. Het bedrijf van Wilco heeft een werkplaats en een goede monteur.

En warempel, Christiaan (zoals de monteur heet) had in no time het defecte lager gesloopt.

Het komt er dus op aan dat je de goede verfijnde gereedschappen hebt (voorhamer en een eind zwaar ijzer) en een juist vingerspitsengevoel (sla met die voorhamer en dat stuk ijzer het lager er met grof geweld af). Ik had het zelf niet kunnen bedenken en zeker niet gedurfd.

In de buurt kon ik dezelfde morgen nog de goede lagers kopen en binnen de kortste keren was de boel weer kant en klaar.

Als tegenprestatie ben ik ’s middags naar de woonplek van Wilco gegaan om hem een poosje te helpen met het uitgraven van het zwembadgat. Hij graven en ik heen en weer rijden om de grond weg te brengen. Een goede werkverdeling.

 En toen ik daarna weer thuis kwam zag ik een electrische fiets met een lekke band bij huis staan. Diny had van de vrijheid gebruik gemaakt om lekker een eind te gaan fietsen. Vijf kilometer van huis gaat de achterband lek, wat een toestand.

Om met die fiets met lekke band aan de hand heuvelop naar huis te lopen, is geen kattepis, sterker nog: dat is niet te doen.

Maar Diny zou Diny niet zijn als zij weer eens geen geluk zou hebben. Een engel, slecht vermomd als agrariër met een grote landrover, stopte al spoedig, propte de fiets in de achterbak, verzocht Diny plaats te nemen op de passagiersstoel en bracht beide met gezwinde spoed naar les Tamaris.

En wie mag alles weer repareren? Goed geraden: ik natuurlijk.

Koor.

Dat was zondag dat Diny een optreden had met haar koor Chanterive uit Auterive.

Ik kon er niet eerder over berichten omdat ik eerst alle filmpjes die ik daarvan gemaakt heb bewerken moest en op Youtube wilde zetten.

Want ik ben weer eens mee geweest om te luisteren, dat moet toch op z’n minst één keer per jaar.

Oordeel zelf of het de moeite waard was, alhoewel beeld en geluid niet echt van professionele kwaliteit zijn.  Dat kan ook niet met mijn eenvoudige fotokamera waarmee je ook nog wat video kunt opnemen.

Maar voor een algehele indruk gaat het wel

Kijk op Chanterive!

Chagrijnig.

Wat zijn die paarden boos en teleurgesteld. Dat zou ik ook zijn als me dat zou overkomen.

Heb je net een mooi, groen en voedzaam stuk land gekregen om te eten van de overvloed, komt er een boer met een grote machine die al het groen onderschoffelt.

Een klein beetje gras is overgebleven in de berm, maar dat is ook zo op.

Ik hoor het ze zeggen: rotboer!

Gewoon mooi.

Na dat we vannacht de geweldig grote supermaan hebben kunnen zien, was het vandaag weer tijd voor de net zo mooie superzon.

Ik wil niemand jaloers maken, maar voor mooi weer moet je toch echt in de Ariége
zijn. Zo mooi dat we weer samen op de fiets boodschappen zijn gaan doen. Het was te mooi om echt nuttige dingen te gaan doen zoals werken bijvoorbeeld.

En dan aan het eind van de middag met een stokbroodje en een glas witte wijn genieten van het uitzicht op een kudde dieren in het koolzaad.

Spannend.

Ik geloof tenminste dat het spannend wordt, de uitslag mogen we klokslag 8 uur verwachten.

Wie zal het worden?

Nou, mij maakt het niet zo heel veel uit en ik heb er toch geen enkele invloed op, niet stemgerechtigde buitenlander als ik ben.

Het gemeentehuis is vandaag van 8 tot 8 open, je zal er maar moeten zitten als stemburomedewerker. Ik ben er vandaag 3 keer voorbij gekomen en alle drie keer zaten ze verveeld uit het raam te staren. Ze zullen toch moeten wachten tot de laatste kiesgerechtigde op komt dagen. Of hij komt niet natuurlijk.

Twee weken geleden zijn er 10 van de 82 in Esplas ingeschreven kiezers niet op komen dagen. Foei!

Vervolg na 8 uur:

Hoera, hij heeft royaal gewonnen met 52% van de stemmen, alles wordt nu anders. Frankrijk is gered, evenals heel Europa. Tenminste als je zijn verkiezingsbeloften mag geloven. Maar helaas mag je geen verkiezingsbeloften geloven, zo leert de historie.
Of ben ik nu te cynisch?

De tijd zal het leren.

Hagel.

Man, man, wat een weer. 'Tis echt niet mooi meer. Het ene moment zit je te braden in de hete zon en een ogenblik later weet je niet hoe snel je onder dak moet komen om te schuilen voor de hagelstenen.

En Diny had net te voren een heleboel plantjes in de groentetuin gepoot.
Wat moet dat worden?????????????,

Aanaarden.

Een mooi woord waar een zware arbeid achter verscholen ligt. Daar waren Peet en ik het over eens.

Diny had zich er mee belast en ik stond dat, met mijn handen in de zakken, eens rustig te aanschouwen. Ik kon zien dat het niet gemakkelijk ging, daar heb ik oog voor.

Vandaag was ik bezig de groentetuin nog eens te frezen en in te delen in handzame zaaibedden. Jawel, ook ik doe wel eens wat. En tijdens dat frezen kreeg ik een zeldzaam helder idee. “Wie niet dom is moet slim zijn”, zegt het spreekwoord en ik zag in een flits dat het kleine elektrische freesapparaatje ook heel goed het zware aanaardhandwerk zou kunnen overnemen.

En inderdaad, het werkt. Dat scheelt weer een hoop spierpijn.


Dit alles opdat de aardappelen voorspoedig zullen groeien en vermeerderen en zich te zijner tijd gemakkelijker laten rooien. Want ook dat valt niet mee.

Bewondering.

Bazin en hond kijken samen met bewondering naar de regenboog die in de verte te zien is.

Want gelukkig hebben wij vandaag ook weer eens een lekker warm zonnetje. Dat er in de verte regen valt mag onze pret niet drukken.

We hebben de dag nuttig besteed, we hebben lekker in de zon gezeten, het gras is gemaaid en de camper is van binnen en van buiten weer schoon. Als we zin krijgen kunnen we er zo weer tussen uit, Spanje lijkt ons wel wat voor een weekje.

Maar niet voor het weekend, want Diny komt er net achter dat ze zondag nog een optreden heeft met haar koor. Ze heeft al een keer overgeslagen toen we weg waren en dat kan eigenlijk niet.