De grote klus nadert zijn einde. Het bovendeel is zo ongeveer klaar en nu moet ik mijn aandacht aan het onderstuk besteden. Hoe doe ik dat nu allemaal weer.
Ik heb van mijn buurman een mooi pallet gekregen waar ik hem op kan monteren, maar dat moet allemaal wel een beetje esthetisch en verantwoord afgewerkt worden.
Een watermolen staat in een polder, een grazige polder. In het echt dan, wel te verstaan. Deze moet dat dus ook. Enigszins.
Nu zijn er prachtige kunstgras tapijten te koop, maar die zijn wel 5 meter lang, terwijl ik maar 1 meter nodig heb. Wat een probleem weer.
Niet echt natuurlijk, want meteen moest ik weer aan Peet denken, malle Peetje, zoals hij zichzelf soms gekscherend noemt. De iets oudere televisiekijker weet nog wel dat lang geleden in een beroemde televisieserie ene malle Pietje een winkel vol met gebruikte spullen had. Vandaar dus.
Nou, Peet heeft dan wel geen winkel maar hij heeft wel een schuur vol (en als ik zeg "vol" dan bedoel ik ook echt "vol") gebruikte spullen die ooit ergens zijn overgebleven. Zoals bijvoorbeeld een stuk kunstgras dat overblijft van een rol van 5 meter terwijl je maar 1 meter nodig hebt.
En hij had me al eens aangekondigd dat als ik wat nodig had, ik beter eerst even bij hem langs kon komen. Dat had ik blijkbaar goed onthouden.
En ja hoor, na enig rommelen kwam hij met het gevraagde aanzetten. Krekwakwol.
Het probleem was alleen dat het volgens hem onbetaalbaar was. Oei, hoe lossen we dat op. Nou, als het niet te betalen is dan betalen we het toch niet! Dan nemen we het onder dankzegging mee! Ook weer klaar.
Maar evengoed, mijn dank is groot. En zodra mijn kippen weer volop eieren gaan leggen na de winter, dan smult hij er zeker weer van mee.
 |
