jaarwisseling

Wij wensen jullie allemaal een fijne jaarwisseling toe en een gelukkig nieuw jaar.

Ook namens deze mooie jongen.

Verkiezingen.

Volgend jaar, in maart 2008 zijn hier weer gemeenteraadsverkiezingen. Ik weet zo niet eens zeker of dat nu elke 4 of 5 jaar plaatsvindt. De president mag wel 5 jaar blijven zitten, maar de gemeenteraad? Dat zoek ik nog wel eens op.
Wij als buitenlanders mogen hier aan een heleboel zaken niet meedoen, maar we mogen wel een stem hebben in het kiezen van die gemeenteraad. Sterker nog, we mogen ons zelfs verkiesbaar stellen, hoewel we geloof ik geen wethouder of burgemeester kunnen worden. Jammer!
De vorige keer hebben we alles aan ons voorbij laten gaan maar dat zal ons nu niet weer gebeuren. Niet dat wij zo ontevreden zijn over het functioneren van die huidige raad. We merken er eigenlijk niet zoveel van. Het loop wel goed geloof ik.

Alleen de nieuwjaarsbijeenkomst is een gemeentelijke aangelegenheid waar we altijd trouw aan mee doen. Zo zien we de meeste dorpsgenoten nog eens.
Verder lopen de activiteiten van de gemeenteraad en van de feestcommissie een beetje door elkaar in onze ogen. Het zijn ook meest dezelfde figuren die actief zijn.

Maar ook wij trokken dus op van Chicane waar we wonen, naar het gemeentehuis alwaar we moesten worden ingeschreven in het kiesregister. Wij werden wel hartelijk ontvangen door de dienstdoende ambtenares die daar 2 middagen in de week zit te … Ja wat doet ze daar eigenlijk. Zoveel werk kan ze toch niet van ons hebben, zou je zo zeggen.

In elk geval had ze nu wel even werk, want ze verstrekte ons de nodige formulieren die we mochten invullen. Dat was trouwens een fluitje van een cent. Even een paar kopieën van de paspoorten erbij en klaar was het al weer.
Het was trouwens niks te vroeg, onze inschrijving, omdat deze uiterlijk 31 december sluit.

Met haar toezegging dat we ruim op tijd de uitnodiging voor de verkiezing thuis zouden krijgen en de geruststelling dat, als het er niet op tijd zou zijn we toch mochten komen stemmen, konden we onze wandeling samen met Filou vervolgen.

Uiteindelijk was het prachtig weer.

mist

Maar zo is het ook wel eens. Ook mooi

zonnig

Zonder verder commentaar.

Zalig kerstfeest.

Het is alweer eind december. Waar blijft de tijd, is dan altijd weer dezelfde vraag waar nooit een antwoord op komt.
Het is soms regenachtig en koud, ook hier. Echte ouderwetse donkere dagen voor kerst. Alhoewel, het duurt hier toch mooi bijna een uur langer dan in Nederland voor het echt donker is.
En soms vriest het ’s nachts een paar graden zodat we elke morgen het drinkwater van de dieren ijsvrij moeten hakken. Maar dan schijnt overdag het zonnetje en kunnen we lekker voor het huis zitten. Of iets anders doen.

De Fransen proberen licht in de duisternis te brengen door het aanleggen van overdadig veel en vooral erg knipperende lampjes langs gevels, in etalages en in kerstbomen. Ook zien je overal kerstmannetjes, zittend op balkons, staande op ladders en hangende uit ramen. Verder wordt er buiten bij de huizen overal versierd door het ophangen van kleurige glitterslingers en (vermoedelijk lege) pakketten verpakt in glanzend cadeaupapier.

Wij brengen de kerst en oudejaarsavond lekker rustig met ons beiden door. De kachel hoog opgestookt (indien nodig), kaarsje aan en een drankje bij de hand. Wij komen de tijd wel door.

Na 1 januari zal er wel weer een uitnodiging komen van de burgemeester om samen met de medeburgers een glaasje champagne te komen drinken.

Wij wensen jullie allemaal dat kerstfeest toe waar jullie je gelukkig bij voelen en ook een fijne oudejaarsavond met daaropvolgend een stralend nieuw begin van het jaar 2008.

Drukke dag.

Vandaag hadden we, net als heel veel leerlingen en studenten, ook de laatste schooldag van het jaar. De Portugese meisjes, nou ja, het zijn bijna allemaal volwassen vrouwen, gaan voor de kerst allemaal gezellig terug naar de heimatt, of hoe dat in het Portugees mag heten.

Geen franse les meer tot, ik geloof 9 januari. En dat moet natuurlijk gevierd worden.

De meisje hadden een Portugese specialiteit meegebracht dat met kerst daar traditioneel gegeten wordt. Een broodkrans met allerlei spullen daar in meegebakken en enig vreselijk zoets er bovenop.
Marie, de lerares had voor de koffie en de thee gezorgd en samen hebben we er lekker van gesmuld. Van Frans leren kwam vandaag niet veel, wel van converseren in het frans. We hebben een hoop opgestoken over de problemen van jonge ouders met kleine kinderen op school.
En dan ben je blij dat dat soort problemen ver achter je liggen

Drukke dag, vervolg.

Zo druk dat één enkel verhaal te weinig is.

Een drukke dag vandaag. Heb ik net gisteren de nu al defecte afstandsbediening van de pas nieuw gekochte televisie voor reparatie weggebracht naar de televisiewinkel waar die gekocht is, bellen ze vanmorgen alweer alsdatie al klaar is. Moet ik weer naar Pamiers. Net of dat zo leuk is.

Maar dat het ding weer gerepareerd is vind ik wel prettig, want zonder afstandsbediening geen teletekst. En zonder teletekst geen ondertiteling van films en documentaires. Door al luisterend en lezend televisie te kijken, krijgen we meer van het verhaal mee dan alleen met luisteren.

En op de terugweg even bij Peet en Nicole aan om te horen hoe het daar gaat. Het is al weer even geleden dat we elkaar gesproken hebben. Ook wil ik meteen computeradvies. Peet heeft daar namelijk verstand van en ik niet.

Mijn 6 jaar oude computer is aan het verslijten voor zover dat met een computer kan. Net als bij oude mensen vaak het geval is, duurt het bij dit apparaat alles veel langer dan vroeger toen hij nog jong en modern was.

Ik heb zitten kijken naar een nieuwe pc, maar wat me tegenhoud is dat deze dingen zijn uitgevoerd met Vista van Microsoft en dan ook nog in het frans. En dat wil ik niet want de berichten over Vista zijn niet bepaald opbeurend.
Maar Peet kon me geruststellen, hij kan er voor zorgen dat een nieuwe computer nederlands tegen mij gaat praten en dan ook nog in het oude vertrouwde XP.

En dat stelt een mens gerust. Maar ik moet wel wachten tot na 1 januari want hij neemt maar zo een poos vakantie en wil dan niemand zien. Zelfs mij niet.

Verder heeft Nicole mij een onbekend ding laten zien waar zij heel tevreden over was en ik sterk van onder de indruk. Een elektronische sigaret. Hoe is het mogelijk. Je krijgt je broodnodige nicotine binnen, er komt echt rook uit, maar je inhaleert niet de bijbehorende giftige stoffen en produceert geen stank. Je mag roken waar roken verboden is en dat is tegenwoordig op veel plekken zo. Zelfs in dit land met veel verstokte rokers.

Voor ik vertrek mag ik nog even een paar boeken uitzoeken uit hun rijk gevulde boekenkast. Zo kom ik de kerst wel door. Anders ook wel, trouwens.

Kleren

Net voor half 12 uur horen wij een auto stoppen en een motor die afgezet wordt. Het is dus niet de postbode die altijd om deze tijd komt. Filou waakt zoals het hoort en blaft de longen uit zijn lijf.

Toch maar even gaan kijken wie dat kan zijn. Een mij onbekende meneer staat, wantrouwend naar Filou kijkend, aan het hek te wachten tot er iemand komt.

Ja, wat mot je?

Nee hoor, zo ben ik niet. Ik zeg netjes bonjour monsieur en wacht af wat die man wil.

Die man wil ons wat verkopen. Die man komt namens een bekend bedrijf Barbe Bleue, dat al meer dan 50 jaar kleding en linnengoed aan huis verkoopt en voornamelijk op het platteland zijn klantenkring heeft. Het zal vroeger een soort marskramer zijn geweest die de afgelegen boerderijen bediende.

We hebben vrachtautootje wel eens zien rijden maar het is de eerste keer dat hij bij ons stopt.

Misschien was hij wel bang dat die buitenlanders hem toch niet zouden verstaan.

Nou dat zal hem meevallen, ik heb niet voor niks franse les.

Maar deze keer stopt hij dus wel in de hoop dat hij wat aan ons kwijt kan.

Het schiet mij te binnen dat ik eigenlijk een paar nette truien wil hebben. Ik heb er laatst één bedorven door er groen verf op te knoeien. En ja hoor, daar kan hij mij aan helpen.

Ik loop met een paar truien naar binnen om ze door Diny te laten keuren en haar te vragen of zij onverhoopt ook wat nodig heeft. Dat had ik dus beter niet kunnen doen. Ja, en of ze wat nodig heeft. Twee truien en twee broeken. Toe maar, net of mij het geld op de rug groeit!

Maar in elk geval had die meneer voor ons keuze genoeg en de prijs viel ook nog echt wel mee. Het scheelt ons weer een door mij gehaat bezoek aan een klerewinkel.

Kringloop.

Al wandelend door de prairies zie je weer van alles. Heb ik laatst nog verteld dat ik een op haar rug liggend schaap het leven heb kunnen redden, deze keer was ik toch ruimschoots te laat. Het enige wat er nog rest is een kaal gekloven geraamte. Zelfs Filou had er geen belangstelling meer voor.

Als zo’n schaap sterft in het weiland duurt het geen 2 weken voor zij helemaal opgegeten is door, ja door wat dan ook. Wie heeft daarvan gesmuld, wie heeft er voor gezorgd dat de natuur zijn loop krijgt. Wat heeft er zijn honger mee gestild en heeft genoten van een onverwacht feestmaal. Ik zal het nooit zeker weten, wel zijn er 2 gegadigden. Dat zijn de vos of de das. Die lopen hier rond, daar heb ik de sporen van gezien. Grotere aasvreters lopen er hier gelukkig niet rond in de heuvels. En natuurlijk de kraaien en de buizerds, die zullen hun stukjes schapenvlees ook wel hebben meegepikt.

Niet alleen de dieren komen aan hun einde, hetzelfde geldt natuurlijk ook voor de bomen. Langs de beek onderin het weiland kwam ik deze tegen. Lang geleden de geest gegeven, dient hij nog steeds anderen tot voedselbron. Bomen sterven staande, maar bij deze zal het niet lang meer duren tot hij omvalt om dan nog sneller te verteren en weer op te gaan in moeder aarde.

Franse les.

Eindelijk ben ikzelf dan ook eens zover. Ook ik ga naar een cursus Frans. Ik heb het lang voor me uit kunnen schuiven, (geen tijd, te druk) maar nu had ik geen enkel excuus meer. In Auterive, hetzelfde dorp waar Diny haar wekelijkse kooravond heeft, in de bibliotheek geeft een lerares Spaans Franse les aan wie dat maar wil. We hebben daar les, samen met 1 Marokkaanse en 4 Portugese jonge dames. Omdat die meiden werk zoeken, zijn we een paar keer bezig geweest om een curriculum vitea op te stellen. Wij zelf hebben daar niet zo veel aan omdat ik echt niet meer van plan ben om werk te gaan zoeken. Tenminste, zolang de nood niet hoger wordt als nu. Verder weet je maar nooit. Maar goed, dat alles gaat natuurlijk in het Frans, dus het maakt niet veel uit en we steken er altijd wat van op.

Maar over franse les gesproken, er is natuurlijk altijd baas boven baas. Diny is weer eens de hort op. Ze heeft zich aangemeld voor een 2-weekse cursus Frans in Nice. Een mondaine badplaats aan de côte d’Azure, 700 kilometer van hier verwijderd. Ik hoop dat ze daar binnenkort zelf de nodige verhalen over kan schrijven.

Ikzelf was natuurlijk die hele tijd alleen. Maar geen nood, ik bleef niet helemaal onverzorgd achter. Diny had in de loop van de tijd al enige diepvriespotten gevuld met etenswaardige eetwaren. En opwarmen dat kan ik goed, daar ben ik een ster in. Zelfs frites bakken met een kipfiletje lukt me wel als ik maar honger genoeg heb. En tot overmaat van geluk werd ik ook nog een paar keer uitgenodigd om bij Ena en Ruud te komen dineren, zo mag ik het toch wel noemen. Zij hebben samen een chambre de hôte en daar hoort ook table de hôte bij, dat betekend dus dat de gasten daar ook kunnen eten. Ena heeft dus wel de nodige kookervaring en dat was te merken ook. Wie dus hier in de prachtige Ariége een vakantieonderdak zoekt met een heel mooi uitzicht op de Pyreneeën, kan daar goed terecht. Zegt het voort en zie hier hun website: http://www.chambre-dhote.nl/

Der hahn ist tôt

Zo luidt ongeveer een zin in een oud duits versje. Maar hier is het een tragische werkelijkheid geworden. Het krielhaantje, dat ’s morgens heel vroeg altijd zo gezellig onder het slaapkamerraam stond te kraaien, is niet meer.
Ik vond laatst in de dierenweide een zielig hoopje veren en aan de vorm en kleur te zien moesten die wel van het haantje zijn, ik had hem nog niet gemist. Hij is het slachtoffer geworden van een brute aanval van een roofvogel die in hem vermoedelijk een makkelijk en smakelijk hapje zag. Ja, de natuur is wreed en ik zit nu helemaal zonder haan. Ik ben nu op zoek naar een stel zeldzame kippen rassen, rassen die met uitsterven bedreigd worden als er niet genoeg mee gefokt wordt. Oude rassen die in de moderne tijd niet rendabel genoeg zijn voor de massa industrie. In Nederland horen die bij de Stichting Zeldzame Huisdieren. Ik ben er inmiddels achter dat zoiets hier ook wel bestaat en laatst had ik contact met zo’n kippenkweker die er wel een paar voor me had. Ik moest ze wel komen ophalen, hij stuurde ze niet op. Ik heb de routeplanner er even op los gelaten, het was ongeveer 5 uur rijden hier vandaan. Ja, Frankrijk is een beetje groot. We zoeken verder.

Anders moet ik maar eens een paar broedeieren van Nederlandse rassen laten komen. Groninger Meeuwen, Lakenvelders, Twents hoen, die zijn allemaal ook wel mooi.

het weer van november 2007

Droog, dat is de grote klacht. 4 Millimeter water in een hele maand november mag toch als veel te weinig worden beschouwd. De twee voorgaande novembermaanden gaven nog 42 en 61 mm te zien. En dat was al te weinig. In het regionale suffertje stond dat we in november recht hebben op gemiddeld 70 millimeter. Dat is andere koek die al lang niet meer gebakken is. We zijn nu net aan 723 mm tot en met deze maand en dat had volgens dat zelfde bericht al 800 tot 850 mm moeten zijn. Dus in december moet er nog wat gebeuren. Het zal meer moeten regenen dan ons lief is om de schade nog in te halen.
De waterstand in de Garonne, de rivier die langs Toulouse stroomt, heeft het laagste niveau sinds 1910 en dat zal dan voor de Ariége niet veel beter zijn.
Er zullen weer plannen gemaakt moeten worden om grotere watervoorraden te kunnen bergen. Oude stuwmeer plannen worden weer van stal gehaald. En dat geeft dan weer protesten van diegenen die daardoor benadeeld worden. Spandoeken, protestmarsen, stakingen. Je kunt er op wachten.