zondag 9 december 2007

Der hahn ist tôt




Zo luidt ongeveer een zin in een oud duits versje. Maar hier is het een tragische werkelijkheid geworden. Het krielhaantje, dat ’s morgens heel vroeg altijd zo gezellig onder het slaapkamerraam stond te kraaien, is niet meer.
Ik vond laatst in de dierenweide een zielig hoopje veren en aan de vorm en kleur te zien moesten die wel van het haantje zijn, ik had hem nog niet gemist. Hij is het slachtoffer geworden van een brute aanval van een roofvogel die in hem vermoedelijk een makkelijk en smakelijk hapje zag. Ja, de natuur is wreed en ik zit nu helemaal zonder haan. Ik ben nu op zoek naar een stel zeldzame kippen rassen, rassen die met uitsterven bedreigd worden als er niet genoeg mee gefokt wordt. Oude rassen die in de moderne tijd niet rendabel genoeg zijn voor de massa industrie. In Nederland horen die bij de Stichting Zeldzame Huisdieren. Ik ben er inmiddels achter dat zoiets hier ook wel bestaat en laatst had ik contact met zo’n kippenkweker die er wel een paar voor me had. Ik moest ze wel komen ophalen, hij stuurde ze niet op. Ik heb de routeplanner er even op los gelaten, het was ongeveer 5 uur rijden hier vandaan. Ja, Frankrijk is een beetje groot. We zoeken verder.


Anders moet ik maar eens een paar broedeieren van Nederlandse rassen laten komen. Groninger Meeuwen, Lakenvelders, Twents hoen, die zijn allemaal ook wel mooi.