mist men één, twee pruimpjes niet. En ook geen twee emmers vol.
Ik zag op één van mijn veldtochten, onder in het weiland van de kasteelheren een kleine pruimenboom staan, afgeladen vol met rijpe gele pruimpjes. Die mogen wat mij betreft niet onbenut verrotten aan de boom.
Dan kun je zeggen, die staan op andermans grond, dus afblijven of je kunt veronderstellen dat die boom zo ver weg van hun huis staat dat ze er zelf toch niets mee doen.
Ik ben uitgegaan van de tweede optie, waarvan ik zeker was nadat ik het netjes gevraagd heb aan de oude baas. Hij keek me glimlachend aan en gaf me, zoals al wel verwacht, toestemming er net zo veel pruimen af te plukken als we wilden hebben. Zij deden er toch niks mee.
Dus had Diny weer wat in te maken voor de eventueel nog komende magere jaren.
