Bijna zaten we er weer eens mee opgescheept.
Ik hoorde al een poosje een klagelijk miauwen, maar ik dacht aan een buizerd, die kunnen dat ook. Toen ik toch eens op onderzoek uitging zag ik een klein zwart katje op een boomtak zitten.
En ik weet het inmiddels, als je zo’n beestje aanhaalt en wat te vreten geeft kom je er niet meer van af. Maar ja, laten verhongeren is ook zo wat. En Diny meende dat we toch wel iets verplicht waren omdat we twee katten achter gelaten hebben op Chicane.
Dus heb ik hem/haar uit de boom geplukt en verkwikt en gelaafd.
En natuurlijk ging het beest daarna niet meer weg.
Gezien de goede resultaten met de geiten, kwam ik weer op de gedachte om een bord aan de weg te zetten met de mededeling dat we een kat hadden gevonden.
En waarachting, een uur later kwamen 2 jongelieden aanlopen die een jong poesje kwijt waren.
Of we hem niet wilden houden, dat mocht best.
Neeeeeee! Dat willen we niet, we hebben al een kat.
En toen hebben ze hem maar mee genomen.
Eind goed al goed.
