Dat hebben we zo nu en dan. En vandaag dus ook.
Mitzi had laatst, moreel ondersteund door PP, zo trouw onze kippen verzorgd en van de leg gebracht, dat we vonden dat een etentje toch op z’n minst wel verdiend was.
Vandaag was het zo ver. In een auberge ergens in het niemandsland achter Lezat hadden we een tafel besproken.
We konden kiezen, of een tafel in de eetzaal of in de verbouwd grange. (Dat is een aan één kant open schuur die aan een boerderij is aangebouwd.)
En omdat het weer eens mooi zonnig weer was kozen we de grange. Lekker koel en een mooi uitzicht.
En, eerlijk is eerlijk, het eten was echt erg lekker.
Ik heb, tot ergernis van vroegere chefs, wel eens de onhebbelijke gewoonte gehad om bij een beetje luxe bedrijfsetentje te zeggen: “ja, het smaakt wel goed maar de bonensoep van Diny is lekkerder.”
Maar dat kwam nu niet bij me op. Het was erg goed en overdadig veel. Die combinatie heb je niet zo vaak.
Je eet net zo veel als anders in drie dagen, maar helaas is het dan weer niet voldoende om daarna drie dagen niet te eten.
Al met al, zeer geslaagd en gezellig. Mitzi wilde nog wel weer eens oppassen, vertelde ze.
