In het kader van de bebossing van onze tuin heb ik vandaag een tiental sprietjes in de grond gestoken. Sprietjes van de vlinderstruik.
Men zegt dat het voldoende is om takken zomaar in de grond te steken om dan na enige tijd mooi bloeiende vlinderstruiken te krijgen.
Ik ben razend benieuwd.
Verder zijn we vandaag, wegens het mooie weer en ondanks de koude wind, weer eens gezamenlijk met de fiets er op uit gegaan. Ieder met een elektrische fiets natuurlijk. En dat is wel leuk, ik kon Diny nu tenminste goed bijhouden, wat zeg ik, ik kon zelfs sneller als zij.
Tenminste tot mijn accu leeg raakte, daarna moest ik weer moeizaam zelf trappen. Dat gebeurde gelukkig net bovenaan de heuvel, zodat de terugweg niet al te zwaar was.
Voor Anka, die ook mee mocht, was dat een gelukje omdat de snelheid een stuk lager werd. Ze vond het toch al net ver genoeg.
Maar het was te verwachten dat die accu een keer leeg zou raken want ik was bezig de actieradius te testen. Je moet toch weten hoe ver je kunt gaan.
Dat weet ik nu, het was precies na 70 kilometer. En dat voldoet aan de beloftes.
