Vanmorgen kwam ik langs “les salles de fêtes” wandelen, (het
was zondag, nietwaar) en ik zag dat zich daar een groep mensen verzameld had,
Esplassers en niet-Esplassers. Allen voorzien van bloemen en planten.
Hee, wat gebeurt daar waar wij niks van afweten. Wij zijn
toch ook Esplassers?
Bij navraag werd mij verteld dat er een herdenking gaande
was van de oorlog in Algerije. Een smerige koloniale oorlog die de Fransen daar
uitgevochten en verloren hebben tussen 1954 en maart 1962.
De afloop van die oorlog werd dus herdacht en tevens werd
die ene Esplasser die daar gesneuveld is geëerd. Ze hebben daar een heuse
kerkdienst tegen aan gegooid, met na afloop zoals gewoonlijk en onvermijdelijk,
een gezamenlijk aperitief .
Vandaar dat wij daar niks van wisten, dit moest een Frans onderonsje
zijn, van vreemde smetten vrij. En het was gelukkig onze oorlog ook niet, wij Nederlanders
hebben onze eigen schandvlekken te herdenken.
Maar ik mocht gerust een aperitiefje komen meedrinken. Zo aardig
zijn ze dan ook wel weer.
Voor volgende week zijn we wel uitgenodigd voor de jaarlijkse
omelette de paque, maar daar doen we deze keer eens niet aan mee.
