Er is niets beters te doen dan een beetje uitzending gemist te kijken of een kaartspelletje te spelen.
Maar er zijn ook andere, moediger, Esplassers die het slechte weer manmoedig durven te trotseren.
Ik hoor gerommel achter het huis en Anka doet toch evengoed even haar plicht en begint luid te blaffen. Bij nadere inspectie blijkt buurman Willie bij de achterdeur te staan: wat zou die nou weer willen?
Hij blijkt het idee opgevat te hebben om Roland Campourcy, onze edelachtbare monsieur le maire, te gaan bedanken voor alles wat hij voor ons, zijn onderdanen, heeft gedaan.
Daarvoor heeft hij een mooie kaart geschreven met een bedankwoord erop en gaat daarmee langs alle dorpsgenoten voor ondersteuning. En indien ik zou willen mag ik mijn naam er ook onder zetten.
Vooruit dan maar, dat wil ik wel doen hoewel ik zo snel niet kan bedenken wat die burgemeester dan wel niet allemaal voor mij gedaan heeft.
Maar volgens Willie moet ik het breed zien en doet hij in zijn functie allerlei dingen die wij, gewone stervelingen, niet graag zouden willen doen en die toch echt wel nodig zijn.
En dat is ook wel weer waar natuurlijk
Op mijn navraag of hij ook van plan is een presentje bij dit kaartje te voegen antwoordt hij bevestigend dat hij een cadeaubon wil gaan kopen. Daarom heb ik in mijn goedheid ook nog maar een duit in het zakje gedaan zodat wij als gemeenteleden niet al te karig voor de dag komen.
Maar een beetje verbaast was ik wel, ik weet niet of dit in NL ook vaak voorkomt.
Of toch ook wel?
