Een waar verhaal dat ik, inmiddels al enige tijd geleden, hier ter lering ende vermaak opgeschreven heb.
Iedere gelijkenis met bestaande personen is natuurlijk toevallig.
Er zijn van die
dingen die een man één keer in zijn leven zou moeten doen. Alleen
maar om te ontdekken hoe het is. En dan bedoelt hij bijvoorbeeld
zaken als parachutespringen, diepzeeduiken, sushi eten en wiet roken.
Sushi eten had de
hoofdpersoon van dit verhaal al eens gedaan en dat hoefde hij niet
weer. Daar zag hij de lol niet van in, zo lekker was dat ook weer
niet.
Vorige zomer had hij
eens enkele wietplanten geteeld, gewoon voor de lol. Hij heeft ze met
zorg groot gebracht tot er uiteindelijk kolossale planten op een
verborgen plek onder in de tuin stonden te geuren. Uiteindelijk
hebben de buren daar niks mee te maken.
Hij dacht niet dat
ze in Frankrijk, net zoals in Nederland, 5 planten voor eigen gebruik
zouden mogen telen. In Fr. is men nog wat behoudend op dit gebied en
ook op vele andere gebieden.
Later heeft hij de
geoogste planten maandenlang laten drogen, net zo lang tot ze lekker
knisperende bladeren hadden die zich makkelijk lieten verkruimelen.
En daar staan ze
dan, de twee potjes verschillende wiet. En nu dan?
Roken van dat spul
schijnt het einde te zijn, zo heerlijk moet dat zijn. Maar hij had al bijna 20 jaar niet meer gerookt en dus lukt dat ook niet meer met een eigengemaakt wietpijpje. Dan ga je de voering uit de keel hoesten. Nee, dat was
niet wat.
Deze week kreeg hij
een tip van een bevriende zakenrelatie dat hij die wiet ook in een
pannenkoek zou kunnen snipperen, een soort spacecake zo gezegd.
Omdat hij toch al
iedere zaterdag pannenkoeken moest bakken, dat schijnt in zijn
familie mannenwerk te zijn, heeft hij in de laatste te bakken koek in
plaats van spekkies, kaas of rozijnen, maar eens een plukje wietknipsel
gestrooid.
Die heeft hij tegen
6 uur voor de helft verorberd. Uit voorzichtigheid maar voor de
helft, hij wist natuurlijk niet hoe dat uit zou pakken bij een
onervaren figuur als hij.
Er gebeurde eerst
helemaal niks! Wat een opgeklopte onzin allemaal!
Zo tegen een uur of
8 (zijn geliefde was inmiddels naar haar koor vertrokken) werd hij een
beetje zwaar in zijn hoofd en de schouders begonnen te tintelen. Hij
kon zijn aandacht niet meer bij zijn boek houden.
Wat raar, zou hij
een beginnende griep hebben? Dat was het eerste dat bij hem op kwam,
ook al door de lichte rillingen die over zijn rug liepen. Gek, maar
niets is onmogelijk in deze wereld.
Geleidelijk aan
zakte dat rare gevoel steeds verder naar beneden en verspreidde zich
over het hele lijf. Eerst begonnen alleen zijn armen te schokken en
spastische bewegingen te maken, later deden de benen enthousiast mee,
tot ook zelfs de tenen een eigen leven begonnen te leiden. Over zijn
hele lichaam liepen rillingen.
Tegelijk begon hij alles een beetje
raar waar te nemen. Lopen ging nog wel, maar hij moest zich erg goed
op iets richten om een rechte lijn aan te houden. Tevens merkte hij
een vreselijk droge mond op, wat niet te verhelpen was met
waterdrinken.
Nu begon hem iets te
dagen: deze toestand zou best eens het gevolg van dat wietpannenkoek eten
kunnen zijn of anders, meer waarschijnlijk op dat moment, was hij
kalmpjes aan het doodgaan. Dat zou ook nog heel goed kunnen.
Wat zou hij daar
eventueel tegen kunnen doen? 112 bellen of zo?
Omdat hem deze
tweede optie niet zo leuk leek voor zijn geliefde als ze thuis zou
komen, heeft hij zichzelf maar wijsgemaakt dat hij toch in een soort
van bovennatuurlijke toestand was gekomen door de wiet.
Al met al vond hij
het best een beetje rare ervaring.
Dat duurde gelukkig
maar tot een uur of 10, zodat zijn geliefde bij haar thuiskomst een
vrolijke en wederom fitte echtgenoot aantrof die in geuren en kleuren
zijn verhaal kon vertellen.
Toen hij laat op de
avond nog even de hond buiten liet, merkte hij dat hij zo’n heldere
kijk had dat hij veel meer twinkelende sterren zag dan anders. En die
nacht in zijn bed viel hem op dat hij de normale pijntjes die hij
altijd had, nu niet voelde. En daarbij, hij was vreselijk helder in
mijn hoofd, de meest prachtige ideeën kwamen bij hem op. Wel met als
gevolg dat hij die nacht bijna niet geslapen heeft.
Dit hele avontuur
zou iets minder verrassend zijn geweest als hij enige ervaring in dit
soort dingen zou hebben gehad. Nu wist hij absoluut niet wat hem
overkwam.
De andere helft van
de pannenkoek heeft hij maar niet aan de hond gevoerd, doch
weggegooid in de vuilnisbak en de rest van de wiet moet ook een
nuttige bestemming krijgen. Misschien de kippen???
Kortom, we mogen het
experiment wel geslaagd noemen, hoewel ik het natuurlijk nooit van
mijn leven weer zal gaan doen.
Ik denk dat
parachutespringen en diepzeeduiken ook wel zullen tegenvallen, dus
daar begin ik maar helemaal niet aan.
