Br,br,br, man man wat is het guur! Het is werkelijk te onaangenaam om zelfs maar in mijn atelier te gaan knutselen.
Dus heb ik wel weer eens even tijd om weer eens wat te schrijven. Dat is er een beetje bij gebleven de laatste tijd. Maar omdat ik vandaag van mijn broer Jan op mijn donder kreeg dat ik niets van mij liet horen, heb ik de "pen" maar weer opgepakt.
Bijvoorbeeld over het planten van een boompje. Boompje groot, plantertje dood. Dat zou in dit geval best wel eens waar kunnen zijn. Maar desalniettemin, heb ik toch maar een stekje in de grond gestoken in de hoop dat ik er ooit nog de vruchten van kan plukken. Ik hoop namelijk dat het een stek is van een walnotenboom. Als ik in goede gezondheid net zo oud wordt als mijn moeder, die bijna maar net niet 100 jaar oud werd en waar ik veel van weg heb, dan red ik dat nog wel.
Het is zelfs zo guur dat ik nodig mijn voorraad aanmaakhoutjes moet bijvullen. Want de schoorsteen moet blijven roken. Gelukkig kan ik bij de supermarkt genoeg gratis groente/fruit kistjes meenemen.
En had ik al gezegd dat het guur is de laatste tijd? Het is zo guur dat ik vandaag mijn werkstukjes mee naar binnen heb genomen om deze bij de warme kachel te gaan verven. Een mens wil toch nuttig bezig zijn.
Wat het moet worden maak ik later wel weer eens bekend. Voorlopig is dat één van mijn geheimen.
Alhoewel, het zal niet moeilijk te raden zijn.
